O czarach, odsłona trzecia i ostatnia...

I odbyło się zebranie z rodzicami, jak co roku, na zakończenie trzeciego semestru. Jesteśmy w temacie zła, wiec i na zebraniu nie mogło tego tematu zabraknąć. Rodzice, jak zwykle przyszli tłumnie. Ucieszyło mnie bardzo, że zaakceptowali moja propozycję o zaadoptowaniu 2 najbiedniejszych dzieci z wioski. Zapłacą czesne, które obowiązuje w naszej szkole. Inni nam pomagają, wiec i my możemy pomóc tym najbiedniejszym. 

Gdy doszlismy do punktu czarów w Nkoum, w szkole, głos oddano mnie, jako osobie postronnej, nie mającej do nikogo uprzedzeń w tej kwestii i osobie nie wiedzącej o wielu istniejących szamanach, i innych tego rodzaju osobach w naszej małej społeczności. Wiadomo, wioska mała, wszyscy wszystko /prawie/ wiedzą, więc moje opowieści o zajściach w szkole nie były objawieniem.

 Po mnie przmówiła nasza sekretarka i kucharka w jednej osobie, jako osoba „stąd”, której nikt nieprawdziwych bzdur o czarach opowiadać nie będzie. Gdy skończyłyśmy jeden z panów zabrał głos... Uniesionym głosem, krzycząc powiedział: niech siostra powie nam nazwiska i imiona dzieci, my zwołamy posiedzenie wioski, dowiemy się wszystkiego! Drugi pan w tym go popieral, a ja własnym uszom nie wierzę! No i mnie poniosło... trochę!

W jakim świecie wy żyjecie? Jaki sąd? Sąd trzeba zacząć w tej kwestii od swojej rodziny! Pan /nie zwracałam się do konkretnej osoby/, rozmawia ze swoją żoną? A ile ma pan biur /biuro u nas, to kochanka/: jedno, dwa, a może trzy! A pani, rozmawia ze swoim mężem, z dziećmi? A może w waszym domu jest ktoś, kto zajmuje się czarami i ma konszachty ze złym duchem... Zajmijcie się w pierwszej kolejności własnym domem, własną rodziną.

 Ale nie wie siostra, powiada ten sam pan, że na tej sali są ludzie, którzy zajmują się czarami i robią wiele złego! I co z tego, że są? Bardzo dobrze, że są... ja się nie boję, a pan?

 Usłyszeli, co o tym wszystkim sądzę, do czego to prowadzi, i biada wam robić jakieś sądy! W prawie kameruńskim jest zabronione zbiorowe sądzenie kogokolwiek. I zrobiła się cisza....

Siostro, odzywa się ktoś, ale musimy się jeszcze spotkać. My zaczniemy, tak jak siostra powiedziała od swojej rodziny... a tą modlitwę do Św. Michała Archanioła może nam siostra dać? No i mamy spotkanie w ostatni czwartek kwietnia.

 Nauczyciele zadali mi pytanie, czy wiem, jak o mnie mówią w wiosce? A skąd mam wiedzieć, jak mi nikt nie powiedział! "Soeur Judith est notre pouvoir". Jaka moc... no, ale muszę stwierdzić, że to największy komplement, który usłyszałam od "moich" z Nkoum!
 Dlaczego wioski bronią czarowników? Z jednej strony bronią, a z drugiej mają dosyć ich obecności. Może do czegoś czarownik się kiedyś przyda... A z mojej strony: magia i czarownik w dalszym ciągu dla wielu Afrykańczyków jest tajemnicą i żywą obecnością świata duchów i przodkow.

 Z pewnej recenzji: „Afrykę trzeba dotknąć, poczuć, zgłębić jej rytm i uszanowć fakt, że ten rytm jest inny niż nasz europejski..., nie poznasz Afryki w tydzień przyjeżdżając na wakacje, nie będziesz widział spójności tego świata i jego ukrytego wymaru”.

 Ja poznaję ją od 11 lat...i często słyszę: siostro powiedz tak, jak nasi czarownicy, jak nie zostawisz tych czarów to umrzesz! I co? Mam walczyć tym samym mieczem? 
W Afryce pytanie, czy magia i czarownicy istnieją i dlaczego są tak „chronieni” przez społeczność jest bezsensowne.
 Dla Afrykańczyków wszystkich kategorii czary i czarownik to bezpośrednia rzeczywistość. W naszej diecezji nie ma mianowanego egzorcysty. Jest nim biskup z racji swojego urzędu. Dlaczego?

 Aby zostać egzorcystą trzeba być człowiekiem WIARY I MODLITWY, mieć solidne wykształcenie teologiczne i psychologiczne, bo szatan jest dobrym teologiem, w końcu to upadły anioł /ks Janusz Królikowski/. Mogę powiedzieć, że już nie muszę wierzyć, że zły duch istnieje, ja wiem!

 Do naszego ośrodka zdrowia często przynoszone są dziewczyny z naszego Collegu. A to zemdlały, a to się źle czują, jak to dziewczyny. Od pewnego czasu w ośrodku pojawiała się często jedna z dziewcząt. Co wyróżniało ją od innych?  Była i jest po prostu ładna, sympatyczna, dobrze się uczy... Inne dziewczęta bały się jej nie wiedząc dlaczego. Kolejny raz znalazła się w ośrodku, było to wieczorem. S. Marietta była w domu. Otrzymała telefoniczną wiadomość z prośbą o przyjście do dispensaire, bo coś się dzieje, personel nie wie co robić.
 Zaszłyśmy i widzimy dziewczynę leżąca na łóżku i pytamy się w czym problem... Siostro, ona się dziwnie zachowuje, teraz nic się nie dzieje. Marietta ma doświadczenie, zbliżyła się do dziewczyny i zaczęla się modlić, pokropiła ją wodą święconą i... zaczęła się dziwna rzecz... 

/normalnie kontakt z jakąś wodą, o której człowiek nawet nie wie, że jest święcona, nie powinien wywoływać żadnej specyficznej reakcji, a tu wywołał/

To trzeba było widzieć.


 Oblicze tej dziewczyny zmieniało się na naszych oczach w ohydną twarz. Głos, który zaczął mówić był potworny, ciało zaczęło się wykręcać, nie wiadomo było gdzie są ręce i nogi, i ten okropny krzyk. Jest nas legion. Bardzo szybko przyjechał odpowiedzialny ksiądz za College i ks Mirek wysłany przez ks Biskupa. Modlili się nad nią... a ten głos wydzierał się, aby zostawić go w spokoju, albo pozwolić mu wejść w Fabianę  /myślałyśmy, że w naszą s. Fabianę, okazało się, ze opętana dziewczyna ma siostrę Fabianę/. Po pewnym czasie wszystko wróciło do normy, a pierwsze słowa dziewczyny: pomóżcie mi, proszę?!

Wezwano ojca dziewczyny. To samo, co w ośrodku powtórzyło się na oczach ojca w biurze Collegu. Co się okazało: dziewczyna, co roku zmienia szkołę, bo gdy okazuję się, że jest z nia coś nie tak, młodzież nie chce z nia mieszkać, uczyć się, po prostu boją sie i jest czego!
Ojciec dziewczyny powiedział, że jego ojciec, czyli dziadek naszej uczennicy był głównym szamanem w sekcie Eboka, która oddaje kult szatanowi. Głos wydobywający się z dziewczyny był głosem jej dziadka.

 "W Kościele pojęcie opętania nie jest zbyt jasne. Watykan zastrzega, że do opowieści o opętaniu przez szatana trzeba podchodzić również nieufnie, jak do historii o cudach” /ks Edmund Szaniawski egzorcysta z Lichenia/  W ostatnich latach wielu ludzi zgłasza się do egzorcystów zamaist szukać pomocy u wróżki, astrologa i pojawiających się sekt różnego rodzaju. Dwa lata temu w Polsce działało niespełna 20 egzorcystów. Dzisiaj jest ich 50.... Osoby zgłaszające się do egzorcystów mają najczęściej problemy psychologiczne lub kłopoty z osobowością.

” Z jednej strony można wszystko „spsychologować” sprowadzając wszystko do wymiaru czysto naturalnego, a przecież w rzeczywistości duchowej działają inne zasady niż w sferze psychicznej, decydujące jest chcenie i decyzja. A z drugiej strony można wszystko demonizować.

 Niektórzy ludzie chcą wszędzie widzieć złe duchy i przypisują im jakiekolwiek trudności i przeszkody w swoim życiu. Zapominają o tym, że Bóg obdarował nas rozumem, wolną wolą. Mamy możliwość wpływu na rzeczywistość, która nas otacza. Zły duch może być źródłem nadprzyrodzonej mocy, ale człowiek musi jej chcieć i podjąć decyzję w woli.
 Działanie złego ducha polega na tym, by oszukać i nastraszyć. Zawsze powoduje lęk i zawsz jest połączony z jakimś kłamstwem, często związanym z wiarą, przekonaniami na temat Boga i na temat siebie”
 / Pani Anna Ostaszewska – psychoterapeuta, konsultantka do egzorcystów/. 

 Cóż, czasy się zmieniły i zmieniają się, i wydawałoby się, że znana od pradawnych czasów magia poszła w zapomnienie. Jest jednak wprost przeciwnie. Świat dzisiejszy koncentruje się na zdobywaniu coraz nowych technologii i na tym, że nauka jest w stanie wyjaśnić w racjonalny sposób wszystkie sprawy dziejące się pod słońcem... Otacza nas świat pozamaterialny i jest nierozerwalną częścią naszej ludzkiej rzeczywistości. Nie wszystko da się zmierzyć, dotknąć... Istnieje świat nie podlegający matematycznym prawom, istnieją siły, które wymykają się naszej kontroli.

 Na koniec ciekawostka z naszego ogrodu. Dawid, który pomaga nam w ogrodzie zasadził dwa krzaki. Nie przypadły mi do gustu i jeden, i drugi raz mówię: - Dawid, proszę wyrwij  te brzydkie krzaki.
 Siostro, to są kwiaty, zakwitną. Dałam sobie spokój, jak sam wpadł na pomysł zasadzenia... Niech sobie rośnie to zielsko... i urosło.
 Ma kwiaty fioletowe z białym, dziwne owoce także wydało... Jakoś mnie nie zauroczyło to zielsko. I co się okazało? Mamy krzak /na zdjęciach/, który w nocy zamienia się w węża, który pilnuje domostwa...!


Czarodziejki jesteśmy bez dwoch zdań, ale nieświadomie...

Postanowiłam tego czegoś nie wyrywć... niech straszy, chyba, że sam uschnie! Muszę uświadomić sobie /przypominac sobie/ jedną rzecz: bardzo wielki wpływ na charakter człowieka, jego zachowania ma wychowanie i kultura i gdybym urodziła się w Kamerunie... może byłabym Marabu!?

Zapraszam do obejrzenia filmu „Rytual” z Anthony Hopkinsem. Z recenzji „Obrzęd. Tajemnice współczesnych egzorcystów... Czyste fakty z pierwszej ręki – nie wszystko jest tutaj odkryte i wytłumaczone, ale z pewnością wszystko zmierza do zastanowienia się nad tematem...”

  „Wiemy bardzo mało o świecie widzialnym, jeszcze mniej o świecie niewidzialnym, dlatego wygodniejsze jest, zamiast badać, negować jego istnienie... Kiedy pytają mnie o liczbę Aniołów, cytuję Apokalipsę, która mówi o miriadach miriad: nieskończonej liczbie, nie do pojęcia dla naszego umysłu. Kiedy pytają mnie o liczbę złych duchów, odpowiadam słowami opętanego: „gdybyśmy byli widzialni, jest nas tak dużo, że przyćmilibyśmy słońce” Ks.Gabriele Amorth

I do przeczytania książki „Ojciec Eliasz Czas Apokalipsy” Michael O'Brien