O instrumencie kora...

Kora, to typowo afrykański instrument muzyczny.

 Na kora grały siostry Klaryski, gdy uczestniczyłam w Ślubach Wieczystych s.Marii. Miałam możliwość przestąpienia progów klauzury i wtedy zobaczyłam ten instrument.

 Oczywiście wzbudził moje zainteresowanie i wzmogło się ono jeszcze bardziej, gdy Siostry zaczęły na nim grać.

  Kora jest zbudowana z dużej rozciętej w połowie tykwy, która pokryta jest skórą, tworząc rezonator, do którego przymocowany jest mostek, podobnie jak w lutni i gitarze.

Brzmienie kory przypomina dźwięk harfy. Afrykańczycy mówią, że artysta, który buduje kora, „uczy ją mówić”, przystosowuje jej intonację do rozmaitych tonalnych języków afrykańskich.

 I tak senegalska kora „mówi” językiem wolof, a kora z Mali „mówi” językiem bambara, a nasza kora... nie wiem, bo języków plemiennych jest u nas ponad 240!

 Kora ma 21 strun, na 11 z nich gra się lewą ręką, a na 10 prawą. Grający używa tylko kciuka i palca wskazującego obu rąk, aby wydobyć brzmienie instrumentu.

 Jak na Afrykę przystało także i kora ma swoje magiczne miejsce w tym świecie. Siedem pierwszych strun przywołuje przeszłość, następnych siedem świadczy o teraźniejszości, a ostatnie siedem odwołuje się do przyszłości.

 Kora i grający na niej człowiek są świadkami przeszłości, teraźniejszości i prorokami przyszłości. Grający na kora przekazuje swoją wiedzę i umiejętności z pokolenia na pokolenie.

 Pierwszą kora opisano w 1799 roku. Myślę, że kora mogła być inspiracją dla amerykańskiego bandżo...

 Grać na kora nie umie i nie będę się uczyć, ale posiedziałam przy niej i dotykałam strun, które w tej kora są zrobione ze skóry zwierzęcej. A może warto się nauczyć na niej grać....?