O naszym sercu…

Bóg ma serce jak rodzinny dom, pełne ciepła i pragnienia przytulenia nas – chce też, byśmy przeszli przez życie z sercem nie tylko dla Niego i dla innych, ale nade wszystko dla siebie samych.

 Większość z nas jest bezdomna, nawet posiadając dom rodzinny lub własny. Bez relacji z Bogiem jesteśmy osieroceni, bezdomni, zagubieni i rozpaczliwie rzucamy się na innych ludzi, szukając w nich spełnienia tej fundamentalnej potrzeby: powierzenia się komuś tak intensywnie, że można to jedynie porównać z zadomowieniem się w kimś. Zamieszkać w czyimś sercu jest tęsknotą milionów – ale czy dwa puste serca mogą stać się wybawczą pełnią dla siebie, czy też staną się jeszcze większą próżnią? Nasze serce jest swoistym tabernakulum, domem, namiotem zamieszkania Ducha Świętego. Z pustką wewnątrz nie da się żyć.

 Pusty żołądek potrzebuje pokarmu, ludzie z głodu dopuszczają się strasznych rzeczy… Czy głód serca nie powoduje, że nawzajem się pożeramy?

                                                             / Augustyn Pelanowski OSPPE/

P.S

Sami nie dojdziemy do domu… Błądzimy, gubimy drogę, sens i cel życia i potrzebujemy kogoś, kto by nam pomógł odnaleźć drogę, ale bez przymusu… Anioła albo człowieka o jego usposobieniu. Aniołem dla człowieka w danym czasie  może być inny człowiek. Bywa i tak, że prowadzi nas Anioł dany nam z nieba. Jakże często potrzebujemy odnaleźć swoje miejsce, potrzebujemy przypomnieć sobie, dokąd właściwie zmierzamy. "Oto Ja posyłam anioła przed tobą… mój anioł poprzedzi cię". Bóg dał nam anioła, trzeba nauczyć się go słyszeć i tego z nieba, i tego co obok nas w postaci drugiego człowieka.

Nie nosi on skrzydeł, ale uskrzydla nasze pragnienia, motywuje nas i akurat wie to, czego pragniemy się dowiedzieć, albo zmierza w tym samym kierunku, w którym i my zamierzamy się udać. Nie zwalnia nas z trudu drogi, lecz pomaga ja przebyć…

… A wszystko po to, aby odnaleźć siebie, odkryć nasze najgłębsze pragnienie i dojść do drogi naszego powołania /małżeństwo, kapłaństwo, zakon, życie w samotności/ a później odnaleźć cel. Raz po raz trzeba najpierw dotrzeć do samego siebie, zanim dotrze się do kogokolwiek.

To nie moje mysli.

Jestem pod wrażeniem książki, którą i Wam polecam "Dom w Bogu"

A. Pelanowskiego, który przeprowadził medytację na temat księgi Tobiasza. A tak przy okazji dziękuję Aniołom w ludzkiej postaci, którzy mnie wspierają. Pan daje ci łaskę i człowieka, zanim o nią poprosisz, daje ją nawet wtedy, gdy mówisz: jest już za późno!

U mnie zimno, wiosna chyba u fryzjera, zakwitły w naszym ogrodzie magnolie…