O gołębiach…

Od zawsze myślałam, że wszystkie gołębie są prawie jednakowe

 i nieciekawe, bo co pięknego jest w gołębiach?

 Owszem, to ptak, który ma skrzydła i na dodatek bardzo dobrze fruwa. Mój wujek, który jest gołębiarzem od ponad 50 lat uważa, że gołąb jest najmądrzejszym stworzeniem na świecie!

 Wiadomo o pasjach się nie dyskutuje!

 Pasja gołębiowa jednoczy starych z młodymi, bogatych z biednymi, miastowych z tymi żyjącymi na wsi. W klubach spotyka się wielopokoleniowe rodziny zarażone tym bakcylem i na dodatek ta pasja kosztuje niemałe pieniądze!
 Wujek może opowiadać o gołębiach

 dzień i noc i gdyby była jeszcze trzecia możliwość,

 dalej by opowiadał /śmiech/! Nasz rodzinny miłośnik gołębi mówi, że każdy gołąb jest inny. Gołębie z hodowli mojego wujcia,

 każdy z osobna, ma swój styl lotu, wydaje inne dźwięki no i ma swój niepowtarzalny charakter. Wujek rozpoznaje swoje gołębie w locie, zna ich przyzwyczajenia, charaktery, które musi niekiedy temperować, aby w gołębniku był porządek. Ostatnio walczył z charakternym gołębiem,

 który dostał przydomek Bandzior. Bandzior wprowadzał destrukcję w rodzinie gołębi pocztowych, siał strach i koniecznie chciał rządzić. Nie pomagało tłumaczenie, rozmowy. Bandzior był na wszystko głuchy!

 W ruch poszła czapka z daszkiem, którą Bandzior dostał kilka razy po dzióbie. I co się stał, zapyta ktoś?

 Co się miało stać po prostu obraził się!

 Gdy wujek wchodził do gołębnika Bandzior siadał sobie w rogu gołębnika i nawet nie spojrzał w stronę swojego pana. I cóż pozostało miłośnikowi gołębi... przemawiać czule do zbuntowanego i wyciągnąć rękę do skrzydła na zgodę. Doszło do pojednania, ale Bandzior zrozumiał, że w gołębniku rządzi właściciel, który kocha swoje gołębie i to wszystkie!

/Przygotowania do kolejnego lotu. Tym razem trzeba było pokonać

 300 km. Wszystkie gołębie wróciły./

 Przyjaźń człowieka i gołębia jest również piękna jak przyjaźń człowieka z psem czy koniem. I, co ciekawe, ta przyjaźń ma bardzo długą historię. Słuchając i patrząc na wujka uwierzyłam, że gołąb jest usposobieniem wolności, ptasiego piękna i inteligenci. Gołąb potrafi tak bardzo przywiązać się do swego miejsca, że odnajdzie je nawet z krańca świata. Taki gołąb może zamieszkać wszędzie, ale zawsze powraca do swojego domu i wcale nie dlatego, że czeka tam na niego karma i woda.

 Dlaczego o gołębiach dzisiaj...

  Dlatego, że w Bydgoszczy zaczęłam podglądać bydgoskie gołębie.

  Muszę Wam powiedzieć, że gołąb z Bydgoszczy nie jest równy temu

 z Warszawy czy Krakowa. Każde miasto ma SWOJE gołębie, a gołębie swoje MIASTO, którego nie zamienią na żadne inne, nawet na stolicę czy piękne Stare Miasto w Gdańsku.

 Miłość do miejsca ma się od urodzenia i nic tego nie zmieni, całe swoje gołębie życie przebywają w jednym miejscu. Gołębie pocztowe czyli hodowlane i te miejskie pochodzą od gołębia skalnego czyli gołębie, to jedna wielka rodzina, której nie grozi wyginięcie!!!

 Wszędobylskie gołębie polubiły miasta, bo w nich znalazły wysokie mury i wieże – zwłaszcza kościelne, które przypominały im ich naturalne miejsce gniazdowania: występy i szczeliny skalne.

 Co by nie powiedzieć, to człowiek jest winny, że gołębie polubiły miasta... Gdyby człowiek nie zaczął budować... W Bydgoszczy nagminnie padało więc moje gołębie są deszczowe.

 Przyznaję rację wujkowi: każdy gołąb jest inny i charakterny /śmiech/!

P.S

Żaden ptak miast nie wzbudza tylu sprzecznych uczuć co gołąb miejski... i wcale się nie dziwię! Cóż, sami je dokarmiamy... Każdego dnia mieszkańcy miast patrzą w niebo, przechadzając się pod kamienicami, gzymsami, budynkami, przystankami, peronami...,aby nie stać się miejscem upadku gołębich odchodów, co do przyjemności nie należy! Nie wiem, jak Wam, ale mnie się zdarzyło to nieszczęście /śmiech/! Gołębie brudzą, roznoszą choroby, ale kto na tej ziemi nie brudzi i nie roznosi chorób? Człowiek w tej kwestii wiedzie prym, nieprawdaż? 32 gołębie pocztowe z czasów wojny zostały odznaczone najwyższym brytyjskim odznaczeniem za męstwo – medalem Dickina. A gołębie mojego wujka wygrały nie jeden lot i ciocia ma co do odkurzania, bo regaly uginają się od mnóstwa pucharów, medali itp. O pasjach i gustach nie dyskutujemy... /śmiech/!