O Rumsiki...

Na świecie jest mnóstwo pięknych miejsc, że trudno jednoznacznie powiedzieć, że właśnie to miejsce jest najpiękniejsze...

 Nie przyjedziesz?

 Wybieramy się, tak jak chciałaś, do Rumsiki.

 Chciałabym pojechać raz jeszcze, na dłużej, pomieszkać kilka dni w Rumsiki... Wszystko przede mną, ale w innym czasie...

  Od sennych tropikalnych plaż na południu poprze lasy deszczowe, sawanna i stepy, „Waza” National Parc, a na południowym zachodzie Rumsiki w górach Mandara, i tylko 2 km od granicy z Nigerią.

Żaden inny kraj nie może pokazać szerszej rozpiętości w kulturach i strefach klimatycznych, w tym ośnieżonych gór, nowoczesnych miast i żywe autentyczne wioski afrykańskie. 

 Wieś Rumsiki jest podobna do wielu innych w północnym Kamerunie, ale to właśnie Rumsiki jest jednym z najbardziej popularnych miejsc w Kamerunie i kto tam zabłądzi wróci, a jak nie wróci, to będzie o tym miejscu śnic na jawie w bezsenne noce /śmiech/.

Tutaj, bogata i autentyczna kultura afrykańska jest umieszczona w iście księżycowym krajobrazie...

 Dla mnie Rumsiki i okolice są jednym z najpiękniejszych krajobrazów na świecie. To co otacza tą niepozorna wieś jest niezwykłe, zapierające dech w piersiach, a to za sprawą przedziwnych otaczających ją gór tzw.”wulkaniczne korki”,  „bazaltowe pochodnie”, które są pozostałością długo nieaktywnych wulkanów.

 Największą z tych skał jest Kapsiki Peak, która ma 1224 m. Nagi szczyt stał się wśród innych szczytów symbolem ludu Kapsiki, małej grupy etnicznej z własnym językiem, który  ogranicza się tylko do gór Mandara.

 Lud ten uciekł muzułmańskim i niemieckim zdobywcom przesuwając się do niemal niezdobytych twierdz górskich i tak ostała się ich kultura i  animistyczna religia w izolacji.

 "Krajobraz księżycowy" o każdej porze dnia i nocy wygląda inaczej, ale zawsze towarzyszy temu cudowi natury: tajemniczość...

 A może tylko ja tak to widziałam...

 Z przewodnikiem z wioski można skoro świt wyruszyć na wyprawę, długie spacery czy na zaawansowane wspinaczki. Można iść dalej przekaraczając granicę Nigerii, a dla odważnych, tak po cichaczu, przekroczysz tę granice nielegalnie... Miejscowi robią to nagminnie, bo takie coś, jak granice, wymyślili przecież Biali...

Wioska Rumsiki z jej tradycyjnymi okraglymi domami
 utworzonymi z błota i ze spiczastymi dachami, wtapia się doskonale w krajobraz gór Mandara.

 

Kilka mniejszych miejscowości jeszcze bardziej fascynuje...
 Domy wykute w zboczach gór, jak gdyby każdy był małą twierdzą.

 Do dzisiaj każde domostwo zajmuje się garncarstwem, tkactwem, uprawą małych poletek. Tylko tutaj spotkasz Sorcier au crabes czyli wróżbitę, który odpowie na każde twoje pytanie dotyczące przyszłości. Usłyszenie prawdy zależne jest od kraba, którego wkłada się do glinianego naczynia, w którym znajdują się cztery kawałki drzewa, które symbolizują cztery strony świata.

 Oczywiście wszystko odprawiane jest w rodzimym języku więc koniecznie potrzebny tłumacz.

 Powoli Rumsiki traci swoją pierwotną naturę... Gdy przybędziesz znienacka zastaniesz mieszkańców przy zwyczajnych pracach, ale jak dowiedzą się o tobie zanim ich ujrzysz ty, wioska zamienia się w targ... Przewodnikami są młodzi chłopcy ubrani po europejsku, którzy dobrze opanowali sztukę uwodzenia turysty....

 Cóż, świat staje się mały i prawie wszyscy marzą o jednym: zarobić jak najwięcej. Hmm, po co pieniądze w tak pięknych stronach gdzie ma się wszystko, co potrzebne do życia i szczęścia...?

P.S

Nie przyjeżdżajcie w te strony... Im więcej ludzi z zewnątrz tutaj przybędzie, tym bardziej zniekształcone i nierealne życie ujrzycie... Ale jak chcecie przyjechać, to śpieszcie się, aby ujrzeć to, co prawdziwe jeszcze... Pytają mnie czy tęsknię za Kamerunem... Odpowiem, że wspominam, bo jest co wspominać i wspomnienia są jak światło i barwy, i czas omija miejsca, które wspominamy... Kamerun jest za mną, jest to czas zamknięty... Może jeszcze tam wrócę; nie mówię „nie” i nie mówię „tak”... Już nie muszę niczego chcieć, bo wszystko co potrzebne przychodzi we właściwym czasie... Jeśli wrócę, będzie to nowa odsłona mojego życia, ale w innej perspektywie, bo Kamerun nie będzie taki sam, jak i ja nie będę taka sama... Jeśli będzie, będzie to całkiem coś innego... „Przeżyte chwile nie giną... Nie wiemy nigdy, kiedy wypłyną z dalekiej przeszłości, by nałożyć się na to, co przeżywamy obecnie...”