O pustyni i diamentach…

Kto choć raz był na pustyni będzie chciał tam powrócić, bo to co ujrzą jego oczy jest niezapomniane.
 Najpiękniejszą pustynią, jak dla mnie, jest pustynia Namib. Namib w języku "nama" oznacza – olbrzymi, w innym tłumaczeniu oznacza również – miejsce gdzie nie ma nic. Jest jedną z najstarszych i najbardziej suchych pustyń na świecie i liczy sobie 80 milionów lat. Pustynię przecina rzeka Kuiseb /przez większość roku jest wyschnięta/, która dzieli Namib na dwie części. Jedna jej część na północy dochodzi do oceanu i nazywana jest Szkieletowym Wybrzeżem. Silne prądy i wiatry przynoszące mgłę powodują, że gubią się tutaj żeglarze czego dowodem są liczne wraki statków. Przez wieki rozbijały się tutaj statki i wciąż można je zobaczyć. Z czasem malownicze wraki są unicestwiane przez wydmy, gdyż pustynia powoli pochłania ocean przemieszczając się w kierunku zachodnim.

W okolicach wybrzeża piasek jest żółty, a w głębi lądu odznacza się odcieniem ciemnej czerwieni. W środkowej części pustyni  piasek wydm jest największy na świecie. Osiągają wysokość 300 metrów i długość 50 km.
 W ciągu dnia temperatura piasku przekracza 80 stopni Celsjusza, a nocą człowiek trzęsie się z zimna. Na pustyni Namib można spotkać słonie. Bezkresne piaski najpiękniej wyglądają o poranku.

Niebotyczne wydmy płoną czerwienią piasków ogrzewanych  pierwszymi promieniami słońca.

 Między nimi przechadzają się majestatyczne oryksy i antylopy spingbok.

 Wiatr bezustannie rzeźbi  w ogromnych diunach fantastyczne wzory.

Odwieczny spektakl przyrody obserwują nieliczni: w kraju o terytorium większym od Polski mieszka niewiele ponad dwa miliony ludzi.

 Kto idzie na pustynię, ten nie szuka tam chleba, lecz niesie w sobie głód za czymś większym.

 Można zachwycać się wydmami, wschodzącym i zachodzącym słońcem i ze dwa lub trzy razy dziennie można zobaczyć twarz Boga...

 Jednak nie wszyscy interesują się pięknem pustyni, która cieszy oko i serce. Wielu pociąga najpiękniejsza pustynia Namib ze względu na diamenty...

Nikt przez długi czas nie wiedział, że właśnie pod piaskiem wybrzeża Namibii skrywają się liczące milion lat warstwy piasku, które skrywają największe znane pokłady diamentów na ziemi.

  W tym niesprzyjającym dla człowieka miejscu przez przypadek odkryto złoża tej szlachetne kopaliny, wskutek tego zaczęli przyjeżdżać tu niemieccy osadnicy. Nie trzeba w tym miejscu wydzierać diamentów z głębi ziemi. Namibijskie diamenty zostały wypłukane przez rzeki z bogatych botswańskich złóż i teraz wystarczy pozbierać kamienie z pustyni bądź pobliskiego dna morza.

 I tak w ciągu niespełna dwóch lata powstało miasto Kolmanskop, które położone jest jakieś 10 km w głąb pustyni bez własnego źródła wody. Miasto kwitło jak bajeczna oaza w środku pustyni.

 Niemieccy osadnicy wybudowali tutaj setki rezydencji, drogi i szkoły, kino, słynne kasyno, salę balową, kręgielnię, salę gimnastyczną, szpital na 250 łóżek, w którym znajdował się pierwszy aparat rentgenowski w tej części Afryki.  Służył nie tylko dla diagnostyki chorych, ale także dla sprawdzania, czy któryś z pracowników nie chce wynieść diamentów w swoim brzuchu. Wodę pitną przywożono aż z Cape Town i była droższa od piwa sprowadzanego z Niemiec. Dzięki fabryce lodu, zamrażanego ciekłym azotem, każdemu mieszkańcowi Kolmanskop przysługiwało pół bloku lodu na dzień, aby w prowizorycznej lodówce przechowywać zapasy żywności. Miasto posiadało swoją rzeźnię, w której magazynowano zapasy mięsa dla całej społeczności.

 Każdego dnia każdy mieszkaniec miasta na pustyni otrzymywał 4 bułki i 20 litrów wody. Część mieszkańców była milionerami. Miasto opustoszało pół wieku temu nie dlatego, że zabrakło diamentów, ale dlatego, że nad rzeką Orange odkryto złoża kilkukrotnie większych kamieni...

 Diamenty nadal znajdują się na pustyni Namib.

 A co zostało z okazałych rezydencji?

 Pustynia szybko uprzątnęła ludzki rozgardiasz. Tonące w zieleni ogrody, czyste ulice pochłonął piasek. Kolmanskop – miasto duchów, stopniowo pochłaniane jest przez piaski pustyni. Piaski pustyni wdzierają się systematycznie i malowniczo do opuszczonych domów, a jedynymi mieszkańcami są węże i szakale...

P.S

Być może diamenty są najlepszym przyjacielem kobiety, lecz z całą pewnością tutaj, w otoczeniu bezkresnej pustyni Namib, najcenniejsze jest dobre auto i zapas wody...

Gdybyście chcieli pojechać na diamenty muszę Wam powiedzieć, że strefa, w której wydobywa się diamenty, jest zamknięta dla przeciętnego śmiertelnika i każdy, kto znajdzie się na jej terenie, może popaść w poważne tarapaty...

Ale, to także trzeba powiedzieć, niektórzy nazbierali, oczywiście diamentów i to sporo...  Więc nawet największe pustynie mają swoją wiosnę, choćby najkrótszą i niedostrzegalną – wszystko zależy od jednego: czego szukamy.... A szukać można wszędzie nawet w wielkim, gwarnym, zadymionym mieście czy w małej wsi... I tutaj można znaleźć swoją pustynie, gdzie można coś przemyśleć, zmienić, może należałoby coś przedsięwziąć, wprowadzić pewne ulepszenia, zrewidować sposób myślenia... Czas pustyni każdemu jest potrzeby choćby raz w roku. Rozpoczął się Wielki Post... Co to jest post?

„Rozerwać kajdany zła, rozwiązać więzy niewoli, wypuścić wolno uciśnionych i wszelkie jarzmo połamać; dzielić swój chleb z głodnym , wprowadzić w dom biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziać i nie odwrócić się od współziomków.
Bądźcie miłosierni, a dostąpicie miłosierdzia; przebaczajcie, aby i wam przebaczono;

tak jak wy czynicie i wam czynić będą; jak dajecie, tak i wam będzie dane; jak sądzicie, tak sami będziecie osądzeni; jaką okazujecie łagodność innym, takiej i sami doświadczycie; jaką miarą mierzycie, taką i wam odmierzą” ./Pismo Święte/ 

„Jesteśmy podobni do pielgrzymów, których nie męczy wędrówka przez pustynię, ponieważ ich serca zamieszkały już w Świętym Mieście”. /Antoine de Saint – Exupery/

/Zdjęcia z internetu/

.