O krokodylkach...

Kto nie słyszał o krokodylach, o największych żyjących dzisiaj gadach na ziemi. Spotkałam niejednego, ale zawsze związanego i lałam krokodyle łzy... /śmiech/!

  Lać  lub wylewać krokodyle łzy, to udawać współczucie, płakać na pokaz, nieszczerze...

 Płakać nie płakałam, łez także nie lalam, ale było mi szkoda tego gada, że dał się złapać i czeka go GARNEK , a potem uczta!

 Mięso krokodyla jest po prostu pyszne!

 Nie jadłam, jak zwykle, bo mam takie postanowienie: nie brać do ust niczego co lata, żyje w afrykańskiej dżungli czy wodzie – wstręt, być może, nie zastanawiam się nad tym, po prostu nie jem, a że dobre wiem od tych, którzy kosztują i wierzę im na słowo, że to rarytas.

 Krokodylka można spotkać w tropiku, w strefie gorącej, w słodkiej wodzie, ale istnieją także gatunki słonowodne.

W czasie suszy zagrzebują się w mule i zapadają w sen. W wodzie, która jest dla nich rajem poruszają się szybko i zwinnie i są postrachem wszystkiego co żyje także człowieka.

 W Mauretanii żyje karłowata odmiana krokodyla nilowego, który przystosował się do życia na pustyni.

 Znane jest powiedzenie: o krokodylowych łzach. „Ronisz krokodylowe łzy” czyli udajesz! A powiedzenie to wzięło się od samego krokodyla, który w czasie pożerania swojej ofiary roni łzy....

 Hmm, chyba z radości, że ucztuje!?

 Nic złudnego!

 To nie płacz, on wcale nie płacze, bo żal mu rybki, zebry czy bawołu...

 Ten krokodyli płacz niezależny jest od stanu emocjonalnego krokodyla i jest to zwykły krokodyli odruch fizjologiczny.

 Wcale nie chcę dzisiaj pisać o krokodylach tych prawdziwych, ale o tych co rosną w ogrodzie i nazywają się ogórki.

 Naszła mnie melancholia, smak na ogórka takiego specjalnego...

 Tracę smak i mam zachcianki /śmiech/!

 Najgorsze jest to, że gdy taką zachciankę zrealizuję okazuje się, że wcale mi nie smakuje!

 Toś mnie życie urządziło!

 Z drugiej strony patrząc juz wiem, jak to jest popijając rosołek, czuć w ustach... mydło!

 Współczuję wszystkim, ale nie poddawajcie się, bo co tam smak, najważniejsze nie tracić na wadze, a wszystko inne, jak na przykład utratę smaku, da się przeżyć.

 Pomimo, że smaku wielu potraw nie czuję jem, bo jak inaczej.

 Powracając do kameruńskich ogórków.

 Ogórki mamy cały okrągły rok! Jak nasz posiany zagonik ogórków obrodzi trzeba coś z nimi zrobić. Pierwszy raz jadłam krokodylki ogórkowe w Kamerunie i bardzo polecam. Nigdy ich nie robiłam, ale razu jednego padł  los na Macieja i przyszła kolej na zaprawy zrobione moją ręką... i były pyszne!

Trzeba poszukać w ogrodzie, jeśli takowy się ma 2 kg ogórków, a jeśli nie ma się ogródka z ogórkami, to trzeba kupić ogóreczki w sklepie.

 Z kuchni  będzie nam potrzebne:  4 łyżki soli, 8 łyżek oleju, 2 główki czosnku, 2 łyżki chili, pół kilograma cukru i 1,5 szklanki octu.

 Ogórki obrać, pokroić na ćwiartki, w paski lub połówki, jak to woli. Zasypać pokrojone ogóreczki solą i zostawić na 6 godzin.

 Po wyznaczonym czasie odsączyć.

  Rozgrzać olej i polać ogórki.

 Posypać chili i dodać pokrojony czosnek w plasterkach.

 Teraz kolej na zalewę.

 Cukier, ocet zagotować i zalać ogórki. Włożyć do przygotowanych słoików i pasteryzować przez 5 minut.

 Oj, jakbym zjadła takiego krokodylka dzisiejszego, niedzielnego poranka! Nie macie nawet pojęcia, jak bardzo!

P.S

Nie myślałam, że branie produktów chemicznych zwanych chemia ma tyle ujemnych skutków... smakowych, a co to będzie dalej...? 

Sr. Rafało /mam nadzieję, że sr.Fabiana przeczyta Tobie ten wpis/, jak przyjedziesz na urlop do Polski, to nie zapomnij o krokodylkach dla mnie...., PROSZĘ ???!!!

Dlaczego o tych ogórkach mówi się „krokodylki” nie pytajcie, bo nie mam pojęcia!  Krokodyl na zdjęciach to kajman, który żyje na naszych rozległych, niedostępnych i podmokłych terenach w okolicach Doume i jeszcze dalej...