O filmie "Cristiada"...

Spłakałam się jak bóbr na tym filmie…

 Nie zdziwił mnie fakt, że po projekcji filmu nikt nie ruszył się z miejsca. Widzowie, a było ich bardzo dużo, siedzieli, nikt nic nie mówił…

 Gdy ekran zrobił się czarny powoli wstawali ze swoich miejsc.

 Producent filmu "Cristiada" Pablo Jose Barroso powiedział:

"Żaden z dystrybutorów, mimo, że zwracaliśmy się do dużych i małych firm, nigdy nie wszedł w szczegóły zawartości filmu… Za to stale słyszeliśmy odpowiedź, że "Cristiadę" trudno będzie sprzedać na rynku, że to film niszowy, że może być klapa…”. 

Wydaje się, że głównym powodem nieformalnego bojkotu nie jest wcale strach przed kinową klęską, lecz strach przed treścią filmu.

 Obraz opowiada bowiem o katolickim powstaniu, które wybuchło w 1926 roku w obronie wolności religijnej, było skrywane przez lata, i wstrząsnęło dwudziestowieczną Ameryką.

 Kiedy w lutym 1978 roku do Meksyku ze swą pierwszą zagraniczną pielgrzymką przyleciał Jan Paweł II, episkopat musiał zapłacić za niego grzywnę, gdyż Papież pojawił się publicznie w niedozwolonym stroju, czyli w sutannie…/G.Górny/

 Podczas czteroletniej wojny, zwaną La Cristiada, wiele tysięcy istnień ludzkich poniosło śmierć.

 Jedni przy wtórze skandowanego hasła Viva el Demonio!

 Drudzy Viva Cristo Rey! 

I jeśli Pana Boga nie ma, to po co była ta wojna?

 To, co stało się w Meksyku, może stać się i teraz w każdym rejonie naszego świata…

 Moja Mama powiedziała do mnie przed moim wyjazdem do klasztoru

- zostań, jak coś się stanie pierwszą ciebie zabiją… 

To było tyle lat temu, nie wiedziałam, co Mama miała wtedy na myśli… Dzisiaj już wiem.

 Nie wiem tylko czy byłabym tak odważna, jak niezwykły nastolatek Jose /jeden z głównych bohaterów/, który swoją postawą pokazuje,

 że wiara i odwaga mogą narodzić się nawet wtedy, gdy już nie można liczyć na sprawiedliwość…

 Jak bardzo ważne są nasze wybory, postawy.

 Nie zdajemy sobie często sprawy, jak wpływają one na tych,
 którzy znajdują się wokół nas…