O Zajączku…

Z czym kojarzy się Wam Wielkanoc?

 W moim rodzinnym domu od Wielkiego Czwartku były już Święta. Wiadomo, zostały do upieczenia mazurki, babki i pozostałe frykasy wielkanocne, ale we wszystkich pomieszczeniach czuło się zapach wiosny, nowego życia... i czegoś, co wymykało się zmysłom...
 Bez czynnego udziału w Triduum Paschalnym Święta Wielkanocne nie miałyby najmniejszego sensu...Tajemnica, zwycięstwo dobra nad złem, jasności nad ciemnością, życie potężniejsze od śmierci...

 Nasze polskie wielkanocne obyczaje są kultywowane od wieków.

 I tak w Wielką Sobotę, która jest oczekiwaniem na Zmartwychwstanie spoczywającego w grobie Jezusa, szłam jako dziewczynka, a potem dorosła panna do kościoła z koszyczkiem.

  I to z jakim koszyczkiem!

W nim powinno znajdować się siedem symbolicznych pokarmów.

 Chleb, który symbolizuje dobrobyt i pomyślność, oraz Ciało Chrystusa. Jajka, symbol nowego życia i płodności.

 Sól, która uważana jest za życiodajną i chroniącą pokarmy przed zepsuciem.

Chrzan, symbol siły i zdrowia. 

 Wędliny, które są symbolem płodności, dostatku i zdrowia.
Mala babka drożdżowa, jako świadectwo umiejętności kucharskich gospodyni domu.
 Na sam koniec w koszyczku powinna się znaleźć figurka baranka, symbolizująca umęczonego Chrystusa.

 Cóż, nasze czasy są inne i nie oznacza to, że są złe...

 Nie brak nam wędlin i ciast przez cały rok i dlatego nasz wielkanocny stół nie różni się wiele od tego codziennego...

 To, co go wyróżnia od innych dni w roku, to ciasta pieczone na tę specjalną okazję: mazurki i baby!

 Mazurki

 mają orientalne pochodzenie i zawdzięczają swoje bycie na naszych stołach Turkom, z którymi prowadziliśmy wojny, a potem układy i handel. I tak to, na nasze stoły trafiły wszelkie słodycze i bakalie, w których gustowali Turcy i inne ludy Orientu.

 A z babą,

 która ma w sobie rodzynki i oblana jest polewą czekoladową, białym lukrem lub obsypana cukrem pudrem było tak...

 Jedni mówią, że tenże wypiek to polska specjalność.

 Z ciasta drożdżowego z dużą ilością jajek wyrastały baby nawet do wysokości pół metra i nie bez przekory mówi się, że były podobne do wyglądu kolistych i pofałdowanych spódnic, które nosiły niegdyś kobiety polskiej wsi w święta oraz w niedzielę.

 Inni mówią, że drożdżowe babki to specjalność Litwy i Białorusi i za sprawą unii, która połączyła Królestwo Polskie i Wielkie Księstwo Litewskie i dzięki tej unii baby przywędrowały do nas.
 Co by nie mówić i pisać, wojny, unie i podróże przyczyniły się do menu
 polskiej kuchni /śmiech/!

  Na wielkanocnym stole nie może zabraknąć pisanek... 

Hmm, kto dzisiaj „pisze” czyli ozdabia woskowym wzorem jajko i potem zanurza w barwniku? 

Na naszych stołach królują kraszanki – jajka zabarwione na jeden kolor, gładkie bez wzorów. Wierzono, że pisanka przechowywana w domu przynosi szczęście, chroni dom od nieszczęścia i klęsk przyrody.

Im starszą pisankę przechowywano w domu, tym skuteczniejsze było jej działanie...

 I na koniec o Zajączku...
 Od zawsze pamiętam, że Zajączek zostawiał, jakby po drodze, same dobre rzeczy... Mojego pierwszego zajączka, miałam może cztery lata, znalazłam pod stołem, a właściwie pod dwoma stołami i do dzisiaj nie wiem, jaki talerz z mnóstwem kolorowych jajeczek był mój, a jaki mojej siostry Hani...
 Były równe, ale ja nie mogłam się zdecydować...
 Najpiękniejsze szukanie zajączka było na wsi, która wiosną jest przepiękna!

 Po śniadaniu wielkanocnym brat, siostra i ja wyruszaliśmy
 na poszukiwania...
 Różnie to było:
 i w śniegu, i w słońcu, i w deszczu, ale nic nas powstrzymać nie mogło...
 I ile razy lały się łzy, bo nie można było znaleźć prezentów, bo nasze włości były duże.
 Wystąpiliśmy razu jednego z petycją do Zajączka, że przygotujemy specjalne gniazda wyściełane trawą i tym, co nam na myśl przyjdzie,
 aby pan Zając 
 nie musial się wałęsać po naszym ogrodzie, sadzie..
 Wysłuchal nas...
 Pewnej Wielkanocy zastaliśmy nasze gniazda... puste!
 Tata powiedział, że pewnie Zajączek bardzo się śpieszył i zostawił niespodzianki gdzie popadło, i znów było szukanie...
 W tym roku Zajączkowi nóżki zmarzną, ale myślę, że nie zapomni o dużej już Judytce /śmiech/!

 A u Was, bywał i będzie tego roku Zajączek?

 I zostaje Lany Poniedziałek...
  Wiadomo woda się leje! Najbardziej pamiętliwy Śmigus Dyngus...?
 Chyba ten, w którym nie darowano mi i z całą premedytacją zostałam śmigusowo zanurzona w wannie z woda... O wiadrach z wodą i śmigusie prosto z węża ogrodowego nie wspomnę!

Na wszelki wypadek warto miec przy sobie parasol i kalosze, gdy ktoś nie chce zakosztować deszczu z wiaderka... Hmm, nie jestem pewna czy uchroni to Was przed tym szaleństwem /śmiech/!

                                                                                            /zdjęcia nie moje /