O tym, jak można schwytać małpy...

Dawno nie było nic o życiu w Afryce...

Małpy na tym kontynencie maja się dobrze i jest ich jeszcze sporo.

 Nie wiem, jak smakuje mięso z małpy i znać nie będę, bo nie pociąga mnie ten gatunek mięsa /śmiech/!

 Łowcy małp mają się także dobrze, bo zapotrzebowanie na małpie mięso jest spore. Aby było łatwiej upolować małpę łowcy wymyślili genialny i niezawodny pomysł na ich schwytanie. Małpy mają swoje ulubione miejsca, w których najczęściej się zbierają.

Trzeba tylko znaleźć to miejsce i umieścić w ziemi naczynia o wąskiej

 i długiej szyjce. Naczynia trzeba umiejętnie ukryć, zostawiając jedynie odsłonięty otwór.

Łowcy umieszczają w widocznej części naczynia garść ryżu, owoce, jagody, które małpy lubią. Myśliwi oddalają się, a małpy powracają. Wiadomo, że małpy z natury są ciekawe, dokładnie oglądają naczynia,

 a gdy zauważą znajdujące się w nich przysmaki, wkładają górną kończynę do środka i chwytają wielką garść tego, co znajduje się w środku.

 Szyjka naczynia jest bardzo wąska. Sama dłoń przeslizguje się bez problemu, ale gdy jest wypełniona, absolutnie nie może wydostać się z naczynia. Małpy zaczynają ciągnąć z całych sił, ale nie pomyślą o tym, by otworzyć dłoń i porzucić to, co w niej trzymają.

 Na ten moment czekają łowcy, ukryci w pobliżu. Rzucają się na małpy i łatwo je chwytają. Zwierzęta bronią się wprawdzie silnie, ale nie chcą zostawić tego, co trzymają w dłoni i tak stają się łupem...

                                                                                              /B.Ferrero/

P.S

To afrykańskie polowanie można i przenieść w przenośni w nasze europejskie warunki...

Myśliwi w naszym świecie są uśmiechnięci, nienaganni ubrani, wydawać by się mogło, zapięci, jak mówi francuskie powiedzenie „na cztery agrafki”. Ukrywają swe pułapki w błyszczących i szeleszczących czasopismach, na ekranach telewizyjnych i komputerowych, w głosach, które mówią przez nasze i nie nasze, bo za 1zł telefonach, na rogach ulic, w galeriach...
I ludzie mają, ściskają w dłoniach to, co uważają za nieodzowne, a co – tak naprawdę – do niczego nie jest przydatne... Iluż ludzi traci życie, bojąc się otworzyć dłonie. Myśliwi naszych czasów dbają, aby nasze dłonie były nieustannie zamknięte, pełne, chcące coraz więcej i więcej, aby w końcu wmówić nam, że żyjemy po to, aby tylko mieć, a oni są po to, aby to nasze „mieć” spełnić w każdej chwili...
Za jaką cenę? Tą ceną jest nasza wolność...