wtorek, 9 kwietnia 2013

O pozorach...

 i co powiecie...?
 Pozory mylą...? Nigdy nie wiadomo tak do końca, co jest pod powierzchnią...
 Cóż, „każde spojrzenie jest odmienne, wyróżniające się głębią spoglądających oczu”... /LiaMort/
 Nie ma co oceniać po pozorach, bo może nas ominąć wielkie szczęście lub nieszczęście...

 "Ale i tej sztuki trzeba się nauczyć:
 mieć skorupę, piękny pozór i mądrą ślepotę…"
    Czyżby…???

http://m.ocdn.eu/_m/e28cb0b24d05b6bbf182bdab762dfb84,0,61.jpg

                                                                                                 /zdjecie - internet/



P.S
„W głębi duszy zdajemy sobie sprawę z własnej głupoty, a poświęcamy zbyt wiele czasu albo na ukrywanie tego, albo na udowadnianie,
głównie sobie, że tak nie jest...”/J.Carroll/
W takim stanie ducha nie jesteśmy zdolni odkryć tego, co zakryte przed naszymi oczami....
A świat dzisiejszy... „Żyjemy w czasach, w których bardziej wierzy się pozorom niż prawdzie uczuć duszy ludzkiej...” /M.Gogol/



41 komentarzy:

  1. pozory mylą. i nie tylko pozory. czasem/często w bład wprowadza nasz osobisty odbiór rzeczywistości.

    piękny obrazek :-)

    OdpowiedzUsuń
  2. Dzisiaj dałaś dużo do myślenia:-)

    OdpowiedzUsuń
  3. Z pozoru- post lekki i oczywisty,
    Ale tylko z pozoru ;)
    Pozdrawiam serdecznie :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Pozory mylą, bardzo często.

    Kapitalne zdjęcie, czy też bardziej grafika :)
    Pozdrawiam serdecznie :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Wysoka postawiona poprzeczka :) Dzięki :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Nie lubię swojej głębi...

    OdpowiedzUsuń
  7. Nie mamy czasu na odkrywanie tego, co jest w duszy ludzkiej...
    Niestety...

    OdpowiedzUsuń
  8. ...ocenianie kogoś po pozorach to jak ocenianie książki po okładce...
    Serdeczności :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Wspomniałaś o J. Carroll Bardzo lubię tego autora. Kraina Chichów, Poza Ciszą... Te książki dobrze trafiają w ten temat. A to tak troszkę wynika z tego, że chcemy kreować nasz świat i czasami nie dopuszczamy innej możliwości niż zakładana przez nas. A z drugiej strony udajemy innych niż jesteśmy. Pozorujemy siebie. I to przede wszystkim myli innych. Jak już zdejmujemy maskę na poziomie jakiejś większej intymności z drugą osobą. Często okazujemy się potworami dla niej. Dobrze jeśli jesteśmy na takim etapie, że nasza potworność mimo wszystko druga osoba jest w stanie zaakceptować. Zwykle mają na uwadze swoją.

    OdpowiedzUsuń
  10. Słowa Gogola sa ponadczasowe. To chyba nigdy się nie zmieni.
    Twój tekst i zdjęcie zatrzymują bieg myśli. Pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  11. Niestety to prawda, a żyjemy w czasach pełnych pozorantów. Nic nie jest oczywiste. Grafika doskonale oddająca treść posta.
    Pozdrawiam serdecznie :*

    OdpowiedzUsuń
  12. pozory mylą, wiem to na pewno.
    pozornie widzimy i słyszymy to co inni.
    albo zupełnie coś innego.
    serdeczności:)

    OdpowiedzUsuń
  13. Ten obrazek przypomina mi pewien sen, z dzieciństwa.
    Snem snem, niemniej w i d z i a ł a m ten świat...
    Ech, Judith...
    Ściskam Cię mocno

    OdpowiedzUsuń
  14. Myślenie bywa zgubne w skutkach, chyba tak czasami mam... ściskam

    OdpowiedzUsuń
  15. Piękne zdjęcie i bardzo pasuje do tego co napisałaś. Jak powiedział Mały Książę - dobrze widzi się tylko sercem, najważniejsze jest niewidoczne dla oczu:))
    Pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  16. Szukam zwykle studni z bardziej przejrzystymi brzegami :)))
    Uściski!!!

    OdpowiedzUsuń
  17. Niestety to pozory rządzą obecnie światem.
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  18. coraz więcej wokół nas ładnych i dobrych rzeczy....na pozór,a tak dobrze się temu przyjrzec,to...
    ten obrazek,co zapodałaś Judyto...niesamowity,podziałał na moją wyobraźnię,oddaje sens tego,o czym tu piszesz...
    pozdrawiam miło:)

    OdpowiedzUsuń
  19. Sadząc pogłosie musi być piękna.
    Dziękuję za głębię myśli. To tylko studnia, a wewnątrz !
    Aż Chce się zstąpić do jej wnętrza.
    Piękne zdjęcie.

    OdpowiedzUsuń
  20. Przepiękne, symboliczne zdjęcie. Wprawdzie ja wolę zapuszczać sie w górne rejony, ale...
    Dziękuję Judytko!

    OdpowiedzUsuń
  21. Pozory bywają jak ogry. A ogry są jak cebula. Mają warstwy. Ale nie wszyscy lubią cebulę. Dlatego cebula czasem udaje jabłko. Bo jabłka to już są lubiane.

    OdpowiedzUsuń
  22. To prawda... Ludzie uwierzą w nawet najgłupsze pozory, bo to jest łatwiejsze, bardziej wygodne niż prawda. Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  23. Całe nasze życie to w większym lub mniejszym stopniu gra pozorów.
    Był czas przywyknąć ;)

    OdpowiedzUsuń
  24. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu, jak powiedziałby Mały Książę :-)

    OdpowiedzUsuń
  25. Ilustracja do tematu piekna, przepiekna... tak by sie chcialo aby tak wlasnie bylo...chociazby z ludzkim wnetrzem, ale...ilez to ton czarnej , brudnej ziemii trzeba przewalic w czlowieku aby do takowej studni sie dokopac.
    Smiem twierdzic, ze zyjemy w poteznej iluzji, uludzie zaklamaniu...uspieni, dopoki ktos nas nie potrzasnie i nie rozbudzi:)) Przebudzenie sie wcale nie musi byc mile, z reguly jest niesympatyczne:))

    OdpowiedzUsuń
  26. Ilustracja sprawia, że słowa stają się zbędne...

    OdpowiedzUsuń
  27. Zachwycający i jakże adekwatny obrazek:)
    A pozory zawsze mylą - inaczej nie byłyby pozorami:)

    OdpowiedzUsuń
  28. Nic nie dzieje się bez przyczyny, a więc i te pozory choć często mylą są po coś!! A po za tym Judytko Twój blog co raz bardziej mi się podoba - skąd Ty bierzesz te cytaty? Ja uwielbiam gdy tekst jest upiększony sentencjami. Pozdrawiam serdecznie!

    OdpowiedzUsuń
  29. O mylą, mylą, tak jak czasami "cicha woda brzegi rwie":))

    OdpowiedzUsuń
  30. Trzeba uczyć się nieoceniania po pozorach, zewnętrznych wrażeniach... Szczególnie ludzi. I jednocześnie nie uważać siebie za pępek świata. Każdy ma swoją historię....

    OdpowiedzUsuń
  31. Pozory - tylko rozczarowanie prawdziwe...
    a mimo wszystko wolimy wierzyć, że nie kałuża, ale studnia (symbol źródła mądrości, kopalnia wiedzy), która ma drugie dno - jak na ilustracji, którą umieściłaś. Może ze strachu przed rozczarowaniem? a może z wiary, że świat nie jest taki zły? o własnej głupocie nie wspominając...

    OdpowiedzUsuń
  32. Nigdy nie oceniam człowieka po pozorach, bo można mu zrobić krzywdę:)

    OdpowiedzUsuń
  33. Dawno nie widziałam tak pięknego obrazu :)))

    OdpowiedzUsuń
  34. Człowiek z natury jest dobry, tylko nie dla każdego ;)
    Są pozory i jest też przeczucie. Polegam raczej na przeczuciu.

    OdpowiedzUsuń
  35. Jakie piękne zdjęcie! Racja, pozory to tylko pozory

    OdpowiedzUsuń
  36. „Żyjemy w czasach, w których bardziej wierzy się pozorom niż prawdzie uczuć duszy ludzkiej...” - oj, tak!
    Serdeczności!

    OdpowiedzUsuń
  37. Piękne zdjęcie. Na wodę mogę patrzeć bez końca, buziaki!

    OdpowiedzUsuń
  38. Judytko! Obraz ktory pokazalas, mowi wszystko. Nie osadzajmy po pozorach.
    Ale czy sa wsrod nas tacy ludzie ktorzy tego nie robia?!

    OdpowiedzUsuń