O św. Mikołaju…

…, który przyszedł do sióstr Pallotynek. Jakie było nasze zdziwienie widząc w całym domu ślady butów, chyba numer 45, w pewnym momencie pojawiły się ślady stóp i jeden ogromny but
 na podłodze pod oknem, a drugi na parapecie okna w refektarzu zakonnym. Ktoś był, a potem
 w dziwny sposób wyszedł... przez okno! Nikt nic nie słyszał, a tym bardziej nie widział.

Święty Mikołaj nigdy nie omijał naszego domu więc czekałyśmy... 
Nie wiedziałyśmy, o której się pojawi i jakimi drzwiami czy oknem wejdzie!  Po kolacji zebrałyśmy się w pokoju rekreacyjnym, aby wspólnie poświętować święto św. Mikołaja...
 z myślą, że może przyjdzie, przyleci, a może wpadnie/śmiech/! Żadna z nas nie słyszała cichego stukania w drzwi balkonowe, bo jak usłyszeć jakieś anemiczne stukanie, gdy w pokoju rozmawia 14 kobiet? /śmiech/! Ten Ktoś zastukał jeszcze raz, tym razem na tyle głośno, że wszystkie odwróciłyśmy głowy w stronę skąd dochodziło stukanie. Przełożona to odważna kobieta więc otworzyła drzwi, powiało zimą,
 a naszym oczom ukazał się św.Mikołaj z małym czerwonym woreczkiem na plecach...  

Po cudownym przywitaniu och i ach Mikołaj oznajmił nam, że gdzieś po drodze zgubił swoją pomocnicę; Gwiazdeczkę, która jest pierwszy raz na ziemi i wszystko ją zadziwia.

 Muszę koniecznie do niej zadzwonić, aby zostawiła podziwianie na potem, bo siostry czekają... Wyjął telefon i zadzwonił do Gwiazdeczki.

  Gwiazdeczka telefon odebrała i oznajmiła, że już przyleciała, i za chwilę będzie...
  W tym domu tyle korytarzy... Wpłynęła z harfą, a może innym instrumentem, rozanielona, ze śpiewem na ustach... 

Zaśpiewała głosem anielskim i miałam wrażenie, że jest to Anioł. 

Mikołaj raz nazywał ją Gwiazdeczka, a za chwilę Aniołkiem, a ona spoglądała na niego i widać było, że rozumieją się bez słów. Grała na tej nie harfie, albo harfa grała sama, sama nie wiem,

 i jakoś dziwnie ją nazwała, żadna z nas nie potrafiła wymówić tej nazwy.

 Gdy skończyła swoje trele zaczęła się zastanawiać komu wręczyć cenną harfę na przechowanie. Stwierdziła, że największe zaufanie budzi w niej starsza pani, która nie jest siostrą i w ręce Mamy /Mama s.Ewy, która mieszka z nami w czasie zimy/ powędrowała przedziwna harfa...

W końcu pojawił się kosz pełen kolorowych torebek... 

Dziwne, ale wszystkie torebki miały imię siostry znajdującej się w pokoju.

 S. Agata, która pracuje na Syberii w Ekaterinburgu, a tymczasowo przebywa w Centrum Misyjnym, musiała opowiedzieć Mikołajowi o swojej pracy w tym zimnym rejonie świata...

W klasztorze jest furta czyli wejście do klasztoru. To bardzo ważne miejsce, a jeszcze ważniejsza jest furtianka, w naszym domu to s.Marianna, która naprawdę wszystko wie... 

Gdzie kto poszedł, o której przyszedł, kiedy będzie listonosz itp, robi szydełkiem piękne serwetki... i wiele innych rzeczy!

S.Mariola, katechetka tak wycałowała Mikołaja, że zaniemówił /śmiech/!

Szefowej naszej kuchni s.Judycie /mamy w naszym Zgromadzeniu dwie s.Judyty 

i tak się stało, że od kilku miesięcy dwie Judyty mieszkają w tym samym klasztorze/

 Mikołaj zadał pytanie;

 co dodaje do przygotowywanych posiłków, bo siostry stwierdziły jednogłośnie, 

że wszystko, co zrobi do zjedzenia jest wyśmienite.

Odpowiedziała, że dodaje do każdego posiłku kilka dużych łyżek miłości, dużo cierpliwości i na koniec posypuje to wszystko radością...!!!

Mama dostała podarunek, taki specjalny, za trzymanie i pilnowanie harfy anielskiej!

 S.Consomata jest najstarsza w naszej wspólnocie, bardzo kocha ogród, w którym do dzisiaj pracuje.

W pewnym momencie Mikołajowi przypomniało się, że zgubił gdzieś na naszym zakonnym terenie swoje buty, które dostał w podarunku w roku ubiegłym i jest do nich bardzo przywiązany! Buty przyniesiono i s.Teresa widząc zmęczenie naszego świętego wciągnęła na stopy Mikołaja jego „przywiązane” glany /śmiech/!

Przyszedł czas na drugą s. Judytę, którą trochę znacie. Mikołaj powiedział, że lubi zagadki

 więc poprosił o zagadkę. Oczywiście, że powiem kochany Mikołaju, ale jeśli jakaś siostra odgadnie, to dasz jej paczuszkę bez występów publicznych /śmiech/! 

Mikołaj się zgodził, ale dziwnie spojrzała i pogroził palcem.

 Pomyślałam sobie, że znam ostatnio tylko jedną... Co to jest? Zaczyna się na D a kończy na A

 i potrzebuje dużo papieru. Jedna z sióstr przyłożyła dłoń do ust i powiedziała: Judyyytaaaa!!!

 A druga: to drukarka!

 Tą, która odgadła zagadkę była s.Teresa, która pracuje w Centrum Misyjnym?

I przyszedł czas na naszą siostrę Przełożoną, która została zaproszona przez Mikołaja

 do zaśpiewania piosenki. Piosenka miała dużo zwrotek i mówiła o miłości poloneza do syrenki! Uśmiałyśmy się serdecznie!

S.Kanizja dostała swój prezent i poszła z Mikołajem w tany...

Przed Mikołajem i Gwiazdeczką było jeszcze kilka miejsc w Wraszawie do odwiedzenia.

 Poszli jeszcze do naszej chorej siostry, zażyczyli sobie wspólnej fotografii i pojechali...

 Właściwie pojechał Mikołaj swoim zaprzęgiem, którego nie zdążyłam sfotografować,

 a Gwiazdeczka poleciała pozwiedzać miasto ...

P.S

Nie dziwić się proszę, że Siostry czekały na św.Mikołaja!

Nie przedstawiłam Wam wszystkich Sióstr. Nie wiem czy ktoś dotrwał do końca... 

Można stwierdzić, że z Judytą lepiej, bo dała tyle zdjęć /śmiech/!  Lepiej zdecydowanie. Przyjmuje ten stan rzeczy bez egzaltacji, bo moi Drodzy Czytacze, ja mam tzw. fazy  /śmiech/

i uczę się żyć tymi fazami i między tymi fazami! Jak już nauczę się żyć tym czasem, który mam, to wszystko się zmieni i będzie trzeba zaczynać raz jeszcze! Życie do końca zaskakuje i jeśli chcesz jeszcze żyć trzeba się dostosować, albo iść na tzw. szarym końcu szurając butami i narzekając na cały świat nie podejrzewając, że nikt i tak cię nie słucha /śmiech/!

Powracająć do Św.Mikołaj to był biskupem, /nie Dziadkiem Mrozem/ żyjącycm na przełomie III i IV wieku na terenie dzisiejszej Turcji. Jest niezwykle popularnym świętym, którego wszystkimi siłami chce zastąpić w Polsce Dziadek Mróz! Św. Mikołaj jest znany z miłosierdzia i wielkiego serca dla ubogich, stał się przykładem kogoś, kto dzieli się z innymi wszystkim, co ma. 

W powszechnej świadomości kojarzy się z otrzymywanymi na Święta prezentami. Św.Mikołaj przypomina nam jednak przede wszystkim o tym, że jesteśmy obdarowani przez Boga Jego miłosierdziem – i tym mamy się dzielić z innymi. „Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie”  /Oremus 12/2014/ Jestem pewna, że taki święty musiał być zawsze uśmiechnięty i skory do obdarowywania innych swoją pogodą ducha!