Jak statki na niebie...

Poranne słońce budzi mieszkańców sawanny… Słońce koloru czerwieni, unosząca się mgła, śpiew ptaków... wszystko zapowiada upalny i przepiękny afrykański dzień! Wysmukłe akacje górują nad unoszącą się mgłą i jeśli ktoś ma dobry wzrok może wypatrzeć wśród wysokich akacji „statki na niebie”, czyli  ujrzeć przepiękną żyrafę! Ona po prostu płynie ponad trawami sawanny! 5 metrów wysokości, gracji i elegancji!

 Cóż... jest to największe zwierzę świata! Jak na poranek we mgle przystało, zobaczysz tylko jej głowę z malutkimi różkami, ogromne oczy otoczone długimi rzęsami, których mogą im pozazdrościć prawie wszystkie kobiety świata /żyrafy nie używają żadnych przedłużaczy, wszystko mają naturalne, -uśmiecham się oczywiście/. Ze wstającym słońcem przepiękne żyrafy, jak dla mnie najpiękniejsze zwierzęta Afryki, rozpoczynają „myszkowanie” pomiędzy wyniosłymi akacjami szukając smacznych, soczystych liści.  I tak zaczyna się pierwsze śniadanie naszych elegantek. Nie tylko ludzie spędzają wiele czasu na przyrządzaniu jedzenia a potem na  degustowaniu i smakowaniu.

 Nasze żyrafy spędzają na jedzeniu od 16 do 20 godzin dziennie i większość tego czasu to przeżuwanie tego, co zjadły, czyli krótko pisząc, jak na afrykańskie klimaty przystało: sjestują!
 Jedzą pierwsze śniadanie między 6 a 9 rano a drugi posiłek zaczynają pomiędzy 15 a 18. Tylko brać przykład z żyraf: nie objadać się na noc! 

 Nie straszne dla niej kolce akacji, bo ma doskonały język /najdłuższy na świecie/, który ma... 40 cm długości i jest bardzo ruchliwy, giętki i zjada liście, gałązki, korę, kwiaty, owoce i przy okazji gniazda z pisklętami!

 Jesteśmy przy jedzeniu więc wypada wspomnieć także coś niecoś o piciu, bo jak wiadomo wszystko co żyje na naszej pięknej planecie nie obchodzi się bez wody! Nasza "żywa Wieża" obserwacyjna sawanny pije raz w tygodniu 30 – 50 litrów wody na raz i dlatego bardzo trudno spotkać ją przy wodopoju.
 Podczas suszy potrafi obejść się bez wody przez kilka miesięcy jeśli ma pod dostatkiem świeżego pożywienia. Soki z liści skutecznie zastępują wodę. Moja piękność tylko raz wygląda, oględnie pisząc, nieporadnie - gdy musi się napić lub wyskubać trawę. W tym przypadku musi szeroko rozstawić swoje przednie dwumetrowe wysokie nogi. Wygląda wyjątkowo niezdarnie i jest to najlepszy moment dla ataku przez lwy!

 Myślałam, że wszystkie żyrafy są takie same, a okazało się, że wielkość żyraf jest różna, a przede wszystkim "ubranie" każdej jest zupełnie inne. Każda żyrafa ma inny deseń, układ linii, unikalny zestaw plam. Tak jak u ludzi linie papilarne na naszych palcach są niepowtarzalne, tak samo ma się rzecz z żyrafami! 
 Unikalne wzory złożone z ciemnobrązowych plam na tle złoto-pomarańczowym zapewnia im świetny kamuflaż no i najpiękniejsze ubranie... no może w rachubę wejść lampart ze swoim pięknym futerkiem!

 Większość Europejczyków myśli, że Afryka na każdym kroku pełna jest dzikich zwierząt, które każdego ranka zaglądają na dzień dobry do okna /jeśli ma się okno, oczywiście/. Do mojego okna do tej pory nie włożyła głowy wielkooka piękna żyrafa i nie zapowiada się na takie codzienne budzenie... chyba, że zmienię Wschód na Północ Kamerunu, ale nie jestem na 100% pewna, że co rano będzie do mnie zaglądać!
 Nigdy nie mów nigdy... świat jest pełen niespodzianek!

 Ciało żyrafy jest swoistym wybrykiem natury! Nie będę się wgłębiać w jej układ krwionośny i jej wysokie ciśnienie... to tylko sam Pan Bóg wie dlaczego to stworzenie żyje i ma się dobrze!
 Charakterystyczną cechą żyrafy jest jej niezwykle długa szyja, która waży 272 kg i jest długa na 2 metry. Wydłużone kręgi szyi zachodzą na siebie w specjalny sposób co nadaje jej nadzwyczajną giętkość... dowolnie wygina i skręca swoją długą szyjkę. Dzięki temu może czyścić sobie wszystkie części ciała używając do tego największego języka świata no i z gracją /nie wspinając się na czubki kopytek/, dosięga wysokich gałęzi akacji!

 A dla ciekawości powiem, że kopytka naszej żyrafy mają wielkość talerza obiadowego i dostać przysłowiowego kopa takim kopytkiem... nie radzę!
 O dostojnych żyrafach mówi się, że są ciche, co wcale nie oznacza, że nie mówią: małe, jak na małe przystało po prostu beczą; samice ryczą na swoje małe; a samce pokaszlują na ten cały rozgardiasz!

 Większość żyraf nie żyje w wielkich stadach. Można spotkać stada do 12 żyraf plus inne zwierzęta, jak zebry i antylopy. W tych stadach żyrafy pełnią rolę wartowników... taki układ należy do rzadkości. Żyrafy żyją rodzinnie i jak na Afrykę przystało on „żyraf” jest poligamem, bo ma dwie żony plus dzieci i swoje terytorium!
 Nie dziwi, że inne kopytne zwierzęta sawanny chętnie wchodzą w rodzinę żyraf, bo te największe zwierzęta Afryki obserwują kilometry przestrzeni i z daleka dostrzegają niebezpieczeństwo no i kto by chciał wchodzić w zaczepkę z mężem pani żyrafy, który waży 5 ton i ma co najmniej 6,5 metra wysokości?

 W języku arabskim słowo żyrafa to  "xirapho" i oznacza „coś, co chodzi bardzo szybko”! Nasza żyrafa nie biega kłusem, jak koń, lecz inochodem czyli jednocześnie podnosi raz lewą nogę przednią i tylną , a następnie obie prawe. Wierzono, że żyrafa to połączenie wielbłąda z lampartem... hmm dziwne... i nazwano ją „wielbłądopart”.

W kulturze afrykańskiej od tysięcy lat żyrafy otaczane są czcią i szacunkiem, bo długo żyją /od 20 do 30 lat/ i ich wzrok pada dalej niż innych zwierząt. Człowiek posługujący się „językiem żyrafy” widzi dalej niż to, co się pozornie wydaje, spogląda ponad to, co przyziemne i mało ważne!
 Miałam to szczęście widzieć żywe żyrafy i naprawdę wyglądały, jak statki na niebie... I jeszcze jedno, jak czytam czy słucham opowieści o zwierzętach Afryki, to prawie wszystkie zwierzaki mają coś, co Afrykańczycy otaczają szacunkiem... to chyba oznacza, że są /jeszcze/ częścią i to bardzo bliską ich świata!!! Tak było przy stworzeniu świata... i co my z tym światem robimy, do czego dojdziemy? 

 „Strzeż nasz Panie  jak źrenicy oka i ukryj nas w cieniu Twych skrzydeł...” werset jednego z psalmów.

Miało być kilka zdjęć, ale internet za słabo "chodzi"!