O rodzinnych wakacjach....

 Wakacje jeszcze trwaja… Do ręki wpadł mi artykuł pani Agaty Puścikowskiej...

” Sytuacja pierwsza.

 Rodzina: tata, mama i dziecko ma wyjechać na kilkudniowy wypoczynek. Powiedzmy w sobotę. Tydzień wcześniej rozpoczyna się gorączkowe przygotowanie. Żeby tylko zdążyć.

 Lista potrzebnych rzeczy niby rozpisana miesiąc wcześniej. Ale licho wyjazdowe, jak wiadomo nie śpi.

Więc wózek spacerówka, więc wózek głęboki, na wypadek gdyby wiatr wiał silny. Wanienka też konieczna. I tona co najmniej środków higieniczno-pielęgnacyjnych.

 Samych kremów z filtrem pewnie sześć, bo co będzie, jak się potomek na któryś uczuli? Coś koło środy nerwowe pakowanie ubranek. Ściśle według poradnika dla dobrych mam: pięć koszulek z długim rękawem, cztery z krótkim, spodenki, rajstopki, czapeczek tylko trzynaście – żeby przesady nie było...

 Piątek. Wypada sobie i coś z ubrań zabrać. Ale czy się w samochodzie zmieści? Sobota. Po 4 godzinach stresowego biegania, znanego jako rodzinna reisefieber, wszystko się zmieściło. Nawet dziecko. Które akurat doszło do wniosku, że jest głodne. I wyje. Rodzice siwieją na cito. Te podróże z dziećmi...

 Kolejne 7 godzin w samochodzie /z przepisowymi postojami co godzinę, jak napisali w poradniku dla dobrych mam/ i rodzina jest na miejscu!!! Chwila radosnego oddechu aż 100 km od domu! Tylko chwila, bo okazuje się, że dokumenty zostały właśnie w nim...

 Sytuacja druga.

 Rodzina: tata, mama, troje dzieci i czwarty pies ma wyjechać na tygodniowy urlop. Powiedzmy w sobotę. Więc rano w sobotę coś około 10,00, mama rzuca hasło: pakowanie.

 Po pół godziny tata wnosi dwie pełne walizki do samochodu. Wyjazd o 11,00. Po drodze zwiedzają zamek w Nidzicy, nawiedzają Gietrzwałd.

 Dzieciaki nawet grzeczne: czytają, grają w karty. Gorzej z psem, ale stara się...

 A gdy zaczynają marudzić, dostają propozycję podróży piechotą. I nie korzystają z niej.

 Siedem godzin i 500 km od domu! Radosna chwila wyjazdowego oddechu!

 Nie wolno porównywać, bo każda rodzina to inny świat!?

 A to są dwie, tak zupełnie różne rodziny!?

 A kto powiedział, że dwie? Jedna i ta sama rodzina!

 Tylko kilka lat później!!!

 Tak. Stanowczo podróże /rodzinne/ kształcą. Rodziców...”

Sytuacja trzecia afrykańska.

 Ktoś się dowiedział, że siostra jedzie do stolicy już za chwilę, /są wakacje.../ i już za chwilę stoi przy samochodzie dziecko w krótkich porciętach z koszulą założoną na bakier i jakimś tobołkiem w ręku.

 Siostro, proszę zostaw go w Ayos. Ktoś będzie na niego czekać? – pytam.

 On wie gdzie ma iść – odpowiada mama.

 Chłopczyk ma może 7 lat a Ayos to spore miasto..

 Czwarta sytuacja także afrykańska.

 Jadę sobie i pośpiewuję,

 ktoś macha ręką, aby go gdzieś podwieźć.

 Zatrzymuje się. Widzę nie jednego człowieka a trzech,

 nie jeden tobołek a kilka..., a dałabym sobie głowę odciąć,

 że była tylko jedna osoba a bagażu żadnego.

 I co miałam zrobić? Zabrałam,

 jechali do rodziny na wakacje, a że śmierdziało mi całe 300 km maniokiem to rybka z tym, że ci z pierwszej opowieści  zapomnieli dokumentów!

  I co Wy na to?


  Ja przypomniałam sobie moje dawne rodzinne wyjazdy... Dobrze, że urodziłam się o kilka dziesiątek lat prędzej i dlatego nasze rodzinne podróże są niezapomniane!

 Niedługo wyjeżdżam do Polski i muszę się spakować... , ale o pakowaniu walizki /mojej misjonarskiej/ następnym razem... i jak zwykle nie wiem, jak się do tego pakowania zabrać...!!!
 I mogę powiedzieć, że będzie to, piąta sytuacja:
 Judyta jedzie na wakacje do Polski...

 Do Polski trzeba mi odlecieć samolotem, bo nikt nie podejmie się pchać mnie do Europy na taczce...?! Ile to byłoby czasu, przez pustynię i inne wertepy...