Ile to razy siedziałam, leżałam na miedzy i podziwiałam
błękitne niebo...
Miedza, a właściwie to, co na miedzy zawsze działało na mnie
kojąco.
I takiej miedzy ostatnio było mi trzeba.
P.S
Maki, chabry, wszelkie inne kwiaty, trawy i zioła, ich
zapach czynią pas niezaoranej ziemi pomiędzy dwoma polami czymś wyjątkowym.
Trzeba koniecznie znaleźć w swoim życiu miedzę, na której w każdej chwili można
przysiąść i nabrać sił do dalszej drogi.
Przepiękne kolory:))
OdpowiedzUsuńDziękuję, że mogłam posiedzieć przy Tobie;**
Judytko... normalnie wpadłam w zachwyt!!! Śliczności po prostu :-DDD
OdpowiedzUsuńBędąc dzieckiem każde wakacje spędzałam u Dziadków...pamiętam takie właśnie miedze Judyto!
OdpowiedzUsuńI zapach świeżo skoszonej trawy!
Kocham takie klimaty... :))
Piękne zdjęcia i piękna TY :))
koniecznie ;)
OdpowiedzUsuńCudnie.
OdpowiedzUsuńUściski Trójmiejskie.
Agaja
Prześliczne zdjęcia.
OdpowiedzUsuńOstatnio mijam miedzę w pędzie, zauważam ale nie mam czasu usiaść.
Cudne maki Judytko:)
OdpowiedzUsuńserdecznosci :**
Ostatnio mijałam taką łąkę pełną kwiatów i pomyślałam: Judycie by się bardzo spodobało!:)
OdpowiedzUsuńA w Afryce, to przypadkiem nie nadali Ci takiego imienia? ;)
Dla mnie już tak zostanie: Judyta=Kwitnąca Łąka albo Kwiecista Miedza:))))
Serdeczności!
e.
Kocham maki! Przepiękne zdjęcia.
OdpowiedzUsuńserdeczności Judyto :***
dawno nie widziałam tak pięknych zdjęć!
OdpowiedzUsuńdobrze, że udało Ci się trafić w takie miejsce i nabrać tam trochę sił :)
Serdeczności ♥
Znalazłaś cudowną miedzę. Ty zawsze znajdujesz Judytko to, co najpiękniejsze.
OdpowiedzUsuńJak Ty pięknie żyjesz!!!!
Lata całe nie widziałam tak ukwieconego kawałka łąki! Wygląda cudownie!!!! Masz rację, takie cudności dodają człowiekowi sił .
OdpowiedzUsuńMiłego, ;)
Uwielbiam tak odpoczywać i ładować wewnętrzne akumulatory :) Jaki zbieg okoliczności - wczoraj rozmawiałam o tym ze znajomą :)))
OdpowiedzUsuńPozdrawiam ciepło :)
Ps. Śliczne zdjęcia.
Kocham miedze i te wszystkie kolorowe polne kwiaty. Chodzę po takich łąkach i zrywam te kwiaty i robie z nich bukiety. Ale zanim dojdę do domeczku na działce, to te kwiatki więdną. Więc właściwie nie powinnam ich zrywać. One powinny tam rosnąć zawsze!!!
OdpowiedzUsuńPięknie wygladasz Judytko w tych kwiatach.
Miedza oddziela, ale pozwala rosnąć makom i chabrom, a i przysiąść strudzonemu wędrowcowi.
OdpowiedzUsuńPiękne, po prostu przepiękne... i śpiew skowronka zawieszonego nad miedzą.
OdpowiedzUsuńOstatnia gonitwa spowodowała moje zdrowie zostało nadszarpnięte i takiej miedzy mi potrzeba gdzie zregeneruję siły. Pozdrawiam:)
OdpowiedzUsuńJeeej! Zakręciło się w głowie od maków, co za cudo, gdzie to jest... u nas ledwie z paczków nieśmiało dopiero maczki wyłażą, na taki rozkwit trzeba jeszcze z tydzień, moze więcej... poczekać... Przepięknie, patrzysz, a jak zamkniesz oczy, nadal pod powiekami maki i niebo.
OdpowiedzUsuńZa takimi łąkami, za taką miedzą tęsknię...
OdpowiedzUsuńZa takimi makami, chabrami i stokrotkami...
Patrząc na Twoje zdjęcia przenoszę się w czas mojego dzieciństwa ;-)))
Uściski zasyłam
Judytko...piękno polnych kwiatów jest niezaprzeczalne...cudne zdjęcia...
OdpowiedzUsuńUwielbiam maki, mogę na nie patrzeć i patrzeć...
OdpowiedzUsuńZdjęcia przepiękne.Ta makowa panienka też;)
OdpowiedzUsuńWiesz za co kocham twój blog? za to że otwierasz mi oczy na oczywistą oczywistość:) I wychodzę stad bogatsza:*
Piękne miejsce znalazłaś, już zawsze maki na miedzy będą kojarzyć mi się z Tobą.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie.
lato w naszym klimacie jest przepiękne, nawet ludzie wydają mi się latem łagodniejsi i bardziej przystępni
OdpowiedzUsuńPrzepiękne zdjęcia, tak pełne kolorów, światła i szczęścia! Życzę Ci, aby każdy dzień tak właśnie wyglądał.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie!
Na takiej miedzy z przyjemnością bym sama poleżała, taka malarska wręcz!
OdpowiedzUsuńCudne jak wspomnienie z dzieciństwa.
OdpowiedzUsuńPamiętam jeszcze liliowe kąkole...
Tyle pięknych słów tu odnalazłam, dziękuję....
OdpowiedzUsuńTen komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuńbyła taka piosenka "malwy chabry i maki będę zbierał o świcie zaniosę do mojej panny, com ją kochał nad życie ", a co niektórzy dodawali jeszcze złośliwie i mniej romantycznie "o świcie w życie" ;)))
OdpowiedzUsuńGdyby każdy znalazł kawałek takiej miedzy , ludzie byliby szczęśliwi. Piękne zdjęcia, cudna jest przyroda.
OdpowiedzUsuńSerdeczności.
cudna miedza, mozna na niej siedzieć i siedzieć...
OdpowiedzUsuń