poniedziałek, 21 lipca 2014

O butach raz jeszcze…

Już jestem… Przepraszam, ale ważniejsze od bloga były rekolekcje. Na rekolekcje nie zabiera się telefonu, komputera, bo trzeba choć raz w roku przez krótkie 8 dni zająć się wyłącznie, całkowicie tym, co najważniejsze...

 Człowiek biegnie przez ulicę, bardzo się śpieszy!
 Rabin widząc każdego dnia biegnącego kolegę zapytał:
 - Gdzie biegniesz? Co widzisz po drodze?
 Kolega odpowiada: - Widzę ludzi, domy, samochody, dzieci spieszące do szkoły, kobiety biegnące do pracy i po pracy...
 – A niebo, to ty widzisz? 
– Niebo....?
 – Jeśli ty nie widzisz nieba, to po co biegniesz?

 Po rekolekcjach świętowałam swoje, a właściwie nasze 25 lat życia zakonnego w Zgromadzeniu Sióstr Misjonarek Apostolstwa Katolickiego... I jeszcze raz powtórzę: kiedy ten czas minął???




 I już nie jestem, jak piękna róża /śmiech/!!! 



Następnego dnia czekała na mnie Bydgoszcz, która zabrała mi cały tydzień z mojego
 tak cennego czasu...

 Aby rozweselić Wasze serca, to z tymi butami było tak...
 Taka uroczystość /25 lat życia zakonnego/ skłania do kupienia nowych butów...
 Na jednym z naszych rocznikowych spotkań chciałyśmy zobaczyć nowe buty s. Haliny. Poszła i przyszła w takich oto butach...




 Stwierdziłyśmy jednogłośnie, że to, co ma na nogach nie jest nowym butem, i chyba
 nie zamierza wystąpić w takim obuwiu na tak doniosłej uroczystości???
 Na co s. Halina ze stoickim spokojem oświadczyła, że zamierza wystąpić w tych butach, bo one mają swoją historię. W 1989 miały swój pierwszy występ /pierwsza profesja zakonna/, drugi występ miał miejsce w roku 1995 /wieczna profesja zakonna/ i trzeci nastąpi... Czyli buty s. Haliny mają 25 lat!!!!
 I kto z Was ma w swojej szafie buty liczące 25 lat????

 S. Elżbieta z troską w głosie zapytała:
 - A jak te buciki w drodze rozpadną się...
 Na co s.Halina odparła:
 - A co ty myślisz, że jestem nieroztropną panna, biorę drugą parę /śmiech/!!!



P.S
Buty s.Haliny wystąpiły poraz trzeci i ostatni. Ubawiła nas tym, że do kościoła przyszła w codziennych sandałkach i na schodach kościoła ubrała te wiekowe buciki, i poszła ponowić swoje oddanie Panu Bogu... 
Co tam buty!!! Można i na boso byle z sercem!!!

Autor: o

58 komentarzy:

  1. anabell21 lipca 2014 21:45

    Wprawdzie wtedy kupowanie butów było znacznie trudniejsze niż teraz, ale często bywały trwalsze niż te obecne.Wiesz, to bardzo dobry, uniwersalny fason. To,że te buty nadal są dla Niej wygodne i dobre rozmiarowo oznacza również, że nie zmieniła przez ten czas swej wagi in plus. Judytko,pomyśl tylko, że w sierpniu będę obchodzić dwukrotną rocznicę Twego ślubowania. Aż mi
    włosy stają dęba z zadziwienia jak szybko to minęło.
    Judytko, wg mnie wyglądasz naprawdę świetnie.
    Miłego, ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. La vie est belle i ja tez21 lipca 2014 22:32

      One wyladowaly juz w... koszu! /buty/
      50 lat z jednym mezczyzna to jest COS!!!
      J.

      Usuń
    2. Amisha23 lipca 2014 13:51

      Judytko, u mnie takie stare, ale całkiem dobrze zachowane buty też by się znalazły ;-). U mnie na wsi sporo staroci się zachowało i np niektóre butki z mojego dzieciństwa (czy też rodzeństwa) jeszcze czasem noszą na wsi nasze dzieci ;-).

      25 lat to dużo i masz rację... kiedy to zleciało! Gratulacje! I tak jak pisze Anabell - moim zdaniem faktycznie świetnie wyglądasz.

      Pozdrawiam Cię serdecznie!

      Usuń
  2. Rybeńka21 lipca 2014 22:18

    Moje najstarsze szafowe mają 23 lata
    Niestety stopa mi się w nie nie mieści
    Były na moich stopach na moim ślubie
    Najważniejszej chwili życia
    Jednej z kilku

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. La vie est belle i ja tez21 lipca 2014 22:35

      23 lata to takze rekord... przechowywania /smiech/!
      Moje nogi po chemii nie nadawaly sie, aby zalozyc pantofelki... Poszlam w pozyczonych sandalach!!! Mam wreszcie przerwe od chemii na cale dwa tygodnie!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
      Moja radosc jest doskonala /smiech/!
      J.

      Usuń
    2. Rybeńka21 lipca 2014 22:55

      Twój śmiech raduje nawet powiekszone stopy moje!
      (śmiech )

      Usuń
    3. Basia 23 lipca 2014 15:23

      i ja swoje ślubne mam od 23 lat,choć biegałam w nich i po ślubie;)

      Usuń
  3. Maszaikasza21 lipca 2014 22:24

    Siostrzyczka Halina ma poczucie humoru:)) Nie mam swoich tak wiekowych butów, ale mam oficerki, robione przez dziadka męża,pewno mają z 50- 60 lat, teraz są ozdobą i pamiątką.......
    Latka szybko mijają, dziś siedząc i patrząc na zapadający zmierzch, czując zapach upalnego kończącego się dnia tak bardzo zapragnęłam być dzieckiem.....ale to się nie wróci....

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. La vie est belle i ja tez21 lipca 2014 22:37

      Czas... Hmm, ja najchetniej takze wracam do dziecinstwa, do ogrodu, sadu z poziomkami, do fiolkow, kaliny i pachnacej lipy...
      J.

      Usuń
  4. Anonimowy21 lipca 2014 22:57

    Judyto, jak dobrze cię znowu widzieć!
    Serdeczności:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. La vie est belle i ja tez21 lipca 2014 23:03

      Ciesze sie, ze chcesz mnie jeszcze ogladac i czytac /smiech/!!!!
      J.

      Usuń
  5. krakowianka21 lipca 2014 23:03

    wiesz co Judytko...tak o butach to my kobiety możemy bez końca...haha
    czas tak szybko biegnie,Twój uśmiech jest cały czas ten sam...ja to widzę i czuję:))))
    pozdrawiam gorąco Judytko:)))

    OdpowiedzUsuń
  6. Anonimowy21 lipca 2014 23:15

    Jesteś piękniejsza od całego bukietu róż :)

    OdpowiedzUsuń
  7. krystynabozenna21 lipca 2014 23:40

    Pięknie wyglądasz :-)
    25 lat ? Strasznie szybko ten czas leci, strasznie...
    Gratulacje, chociaż nie wiem czy w tym przypadku powinno się gratulować,
    a może życzyć najlepszego ?
    Najlesze zawsze się przydaje we wszystkim :-)

    OdpowiedzUsuń
  8. Margarithes22 lipca 2014 01:27

    Buty jak widać element istotny

    dobrze Cię "widzieć':)

    OdpowiedzUsuń
  9. Ewa (lifegoodmorning)22 lipca 2014 05:52

    25 lat, jaka piękna data. Róża się do Ciebie nie umywa. A historia z butami bardzo zabawna:) Nie wyglądają na swoje 25 lat;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. La vie est belle i ja tez22 lipca 2014 07:51

      Tylko s Halina byla przekonana, ze buty nie wygladaja na swoje lata /smiech/!!!
      J.

      Usuń
  10. Unknown22 lipca 2014 07:06

    Te buciki pozwalają jej widzieć niebo, stad sentyment do tego kawałka skóry.

    OdpowiedzUsuń
  11. Klarka Mrozek22 lipca 2014 08:03

    dobrze, że jesteś, brakowało mi Twojego pisania:*

    OdpowiedzUsuń
  12. Julia K22 lipca 2014 08:04

    Mama mi opowiadała, że kiedyś jak szła do kościoła, to szła boso.
    Daleko mieli i buty musieli szanować.
    Nakładała je dopiero przed samiuteńkimi drzwiami.

    Dobrze Cię widzieć uśmiechniętą :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. La vie est belle i ja tez22 lipca 2014 09:24

      Kiedys cenilo sie buty, dzisiaj takze sie ceni, ale z innego powodu zazwyczaj...
      J.

      Usuń
  13. Zofijanna22 lipca 2014 09:30

    Kiedyś to porządne rzeczy robili....
    Siostrze Halinie wielu takich podniosłych uroczystości w wiekowych butach....
    Czy Ty nam swoje pokażesz ?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. La vie est belle i ja tez22 lipca 2014 11:19

      Poszlam w pozyczonych sandalach!!! Wszystkie mialy buciki, a ja sandalki, bo moje stopki odmowily posluszenstwa na calej lini! Wszystkiemu winna nieszczesna chemia. Ale, co tam buty! Mozna i na boso byle szczesliwie /smiech/!!!
      J.

      Usuń
  14. Elatroska22 lipca 2014 10:45

    Nie dalej jak wczoraj odwiedziła mnie moja dobra znajoma siostra Judyta.Mówi ela ratuj bo mam pobrudzony habit od kleju kropelka.Żeby dobrze wyczyścić mówie do niej zdejm te twoje ferety:))zaczęłam się śmiać bo pod spodem miała ubrane cos co przypominało koszulę nocną.Judyta powiedziała ty sie nie śmiej bo tą koszulę noszę już 15 lat a dostałam ją od siostry która też nosiła ją najmniej 10 lat !Wyglada na to że siostry zakonne bardzo przywiązują się do swojej garderoby:)))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. La vie est belle i ja tez22 lipca 2014 11:45

      Do czegos lub kogos czlowiek zawsze sie przywiazuje. Jesli chodzi o mnie garderoba nie wchodzi w rachube /smiech/!
      J.

      Usuń
  15. Leptir22 lipca 2014 11:08

    ciekawą historię mają te buciki.... i piękną bo chodzą po Pańskiej Ziemi z duszą w sercu....
    a co do róży.... ślicznie wyglądasz, opalpna, z radością w sercu....
    wspaniały jubileusz i dla całego Zgromadzenia zasyłam serdeczności...
    Wy jesteście Solą Swiata
    http://leptir-visanna6.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  16. uleczka22 lipca 2014 12:17

    Wspaniały jubileusz dla Ciebie i dla całego Zgromadzenia zasyłam serdeczności.-;))

    OdpowiedzUsuń
  17. Wiesław Zięba22 lipca 2014 18:14

    Dobre buty zawsze doprowadzą właściciela do właściwego celem. Gratuluję pięknego jubileuszu. skończyło się świętowanie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. La vie est belle i ja tez22 lipca 2014 22:50

      To swietowanie trwa caly rok!!!
      J.

      Usuń
    2. Wiesław Zięba23 lipca 2014 20:50

      Nie mam pojęcia, jak się to stało, ale to po kropce: "skończyło się świętowanie", to nie moje słowa. Nawet tak nie pomyślałem :(

      Usuń
  18. Olga22 lipca 2014 19:31

    Piękny jubileusz! Gratuluję :)
    Dobrze Cię widzieć uśmiechniętą Judyto :*

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. La vie est belle i ja tez22 lipca 2014 22:51

      Przeplakalam cala uroczystosc... To zdjecie to unikat, cala reszta zdjec tonie we lzach...
      J.

      Usuń
    2. Olga23 lipca 2014 05:11

      mogę Cię przytulić?
      :***

      Usuń
    3. Basia 23 lipca 2014 15:26

      i ja bardzo chcę przytulić :****

      Usuń
  19. ula22 lipca 2014 20:00

    Jubileusz zacny bardzo ! Wszystkiego naj naj naj ! ja z mężem też po 25 leciu a moi rodzice świeżo po 50-leciu.
    Dla mnie jesteś piękniejsza od wszystkich róż, bo taka po prostu dobra całą sobą :)
    Historia bucików świetna, ja niestety rozmiar nóżki w szerz mam powiększoną tzw, rozklapicha mi się zrobiła i z nr 36 na 37 wskoczyłam ;)
    buziaki!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. La vie est belle i ja tez22 lipca 2014 22:53

      Moje ostatnio takze sie powiekszyly, ale spodziewam sie, ze to przejsciowe /smiech/!
      J.

      Usuń
  20. Anonimowy22 lipca 2014 20:53

    Judyto,
    miło Ciebie znów "widzieć" ;) Towarzysz mi owocnie od jakiegoś czasu na drodze mojej "PRZEMIANY"

    Bóg zapłać!

    Mariusz N.

    OdpowiedzUsuń
  21. Anonimowy22 lipca 2014 21:00

    Korekta : "towarzyszysz" ;)

    Mariusz N.

    OdpowiedzUsuń
  22. Emma22 lipca 2014 21:47

    Jaka urocza historia :)

    OdpowiedzUsuń
  23. Shekoku22 lipca 2014 21:48

    PIĘKNA TA "ANEGDOTKA"...OJ mam ochotę zrobić "kopiuj- wklej" i zamieścić u siebie.... :)
    historia z butami po prostu słodka :) hehe.... serdecznie pozdrawiam :)dobrze ,że jesteś:)

    OdpowiedzUsuń
  24. Gosia Myślicka22 lipca 2014 22:38

    Moja mama ma nadal moje kozaczki, czyli mają jakieś 35 lat teraz ;) Sztywne są strasznie, ale mogłam dzieciom dać do ręki swoje buciki, które nosiłam kiedy byłam mniejsza od nich ;) Ogromne oczy i uśmiech na ich twarzach - bezcenne :)
    Gratuluję z całego serducha pięknej rocznicy :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. La vie est belle i ja tez22 lipca 2014 22:58

      35 lat! A ja myslalam, ze s Halina ma najbardziej wiekowe obuwie!
      J.

      Usuń
  25. Avelina23 lipca 2014 09:01

    Jak ten czas leci już 25 lat życia zakonnego za Tobą, kiedy to minęło?
    A jeśli chodzi o stare buty to mam trapery co mają już 13 lat i myślałam że to antyki, a tu się okazuje że inni mają starsze.

    OdpowiedzUsuń
  26. DD23 lipca 2014 09:24

    Ach te buty! 25 lat - to naprawdę historyczne buty.
    Sładam Wam Drogie Siostry z okazji Waszej rocznicy serdeczne życzenia, a Tobie droga Judyto. przede wszystkim zdrowia.

    OdpowiedzUsuń
  27. Archanioły i Ludzie24 lipca 2014 22:29

    Życzę kolejnych 25-ciu w zdrowiu i pełni sił do pracy i modlitwy !!!

    OdpowiedzUsuń
  28. Unknown25 lipca 2014 18:00

    Bardzo ładnie siostra wygląda na tych zdjeciach :)
    Pozdrawiam i mam w modlitwie.

    OdpowiedzUsuń
  29. Unknown13 sierpnia 2014 09:56

    ale się uśmiałam:)
    z historii butów oczywiście:)
    a jubileusz wspaniały...
    zdrowia i sił życzę!

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)