Jedno słowo...

"Tak, często w życiu chodzi o jedno słowo.

 Uczymy się na pamięć całych ról, a nieraz naszym życiem wstrząsa jedno słowo. Byłem u mojej mamy w szpitalu, kiedy leżała pod kroplówkami po zawale serca, nieprzytomna, ale lekarz prosił, żeby do niej mówić, bo ona wszystko słyszy.

  Pielęgniarki gonią wte i wewte, nie mogłem wypowiedzieć nic istotnego. Patrzę na moja mamę, która miała koszule w serduszka czerwone,

 ręce całe pokłute.

 Coś jej tam tłumaczę, ale nie ma kontaktu.

 Nagle mi się wyrwało słowo "kochanie" i w tym momencie zobaczyłem, jak moja mama przeniosła zaskórniakami energii oczy ze stanu nieprzytomności, spotkaliśmy się wzrokiem, polały się jej potężne rzeki łez.

 To było jedno z najpiękniejszych spotkań miłości w moim życiu. Wiedziałem,że widzimy się po raz ostatni. Byłem wdzięczny, że moja niemoc wywołała słowo "kochanie".

 Na to słowo moja mama w chwili osamotnienia czekała.

 To jest bezmiar oczekiwania ludzkiego na to słowo."

                                                                                          /Wiesław Komasa/

 

P.S
I dlaczego czekamy z tym słowem... Możemy nie zdążyć.