O studni...

Pewien mężczyzna udał się do zakonnika klauzurowego.

Spytał go: - Czego uczy ciebie to milczące życie?

Mnich nabierając wodę ze studni, powiedział do swego gościa:

- Spójrz w głąb tej studni. Co widzisz?

Człowiek spojrzał do studni.

– Nic nie widzę – stwierdził.

Po pewnym czasie, zakonnik, który stał nieruchomo, ponownie zwrócił się do gościa:

- Spójrz teraz! Co widzisz w studni?

Człowiek posłuchał i powiedział:

- Teraz widzę siebie samego, odbijam się w wodzie.

Mnich wyjaśnił: - Widzisz, gdy zanurzam wiadro, woda jest poruszona. Teraz natomiast woda jest spokojna.

Taki jest efekt milczenia: człowiek dostrzega siebie samego. /B.Ferrero/

P.S

Wsiadam do autobusu komunikacji miejskiej; do metra, do tramwaju i cóż widzę... Co druga osoba ma słuchawki w uszach, przed nosem tablet, telefon, ktoś czyta książkę, gazetę albo reklamy, ktoś tam z kimś rozmawia, co jest rzadkością. Mało kto po prostu jedzie i zajmuje się tylko tym co w jego głowie i w sercu... A może jednak wszyscy rozmyślają choć trochę i wsłuchują się w siebie, bo tam ukryta jest prawda o nas samych....

 „Gdy nie mogę poradzić sobie ze sobą, siadam przy mojej babci, która często robi coś na drutach... Moja babcia pachnie lawendą i oddycha powoli, spokojnie. Od czasu do czasu unosi oczy i uśmiecha się, zazwyczaj jednak ogranicza się do swojej pracy i do oddychania... Wydaje mi się, że mnie kołysze...”  Jest jeszcze ktoś kto znajduje sobie spokojny kąt i pozwala, by ukołysała go cisza...