O wyschniętej studni…

Pewien chłopiec co lato wyjeżdżał z rodzicami do starego, wiejskiego domu.
 Kiedy dom kupiono, miał już sto pięćdziesiąt lat i nie było w nim kanalizacji.
 Przez wszystkie te lata wodę czerpano ze starej studni, znajdującej się nieopodal głównego wejścia.

 Studnia ta miała jedną wspaniałą właściwość – nigdy nie wysychała. Nawet w czasie największej letniej posuchy wiernie dostarczała chłodnej, przezroczystej wody. Nadszedł dzień, kiedy rodzina chłopca postanowiła wyremontować dom.
 Kilkaset stóp od domu wywiercono nową studnię, a starą przykryto, by mogła służyć w razie awarii. Stara studnia stała bezużytecznie przez kilkanaście lat, aż pewnego dnia chłopiec, który zdążył już wyrosnąć na młodego mężczyznę, powodowany ciekawością zdjął pokrywę i zajrzał do środka.
 Osłaniając studnię spodziewał się ujrzeć tę samą wilgotną czeluść, którą tak dobrze pamiętał z dzieciństwa. Wody nie było jednak ani kropli. Dopiero po długich dociekaniach zrozumiał, co stało się ze studnią. Dowiedział się, że ten typ studni jest zasilany przez setki maleńkich podziemnych strumyczków, którymi sączy się nieustannie świeża woda. Kiedy pobiera się wodę ze studni, napływa do niej nowa, utrzymując te niepozorne kanaliki w czystości i zapewniając ich przepustowość. Kiedy jednak studnia stoi nieużywana, woda nie jest pobierana regularnie, strumyczki zapychają się. Studnia, która służyła niezawodnie przez wiele lat, wyschła – nie dlatego, że skończyła się woda, ale ponieważ przestano jej używać.
                                                                                            /J.Stanford/

P.S

Ile naszych studni wyschło...? Mam tutaj na myśli nasze relacje z innymi osobami.  Wysychają nasze relacje nie dlatego, że ich nie było, ale dlatego, że przestano ich „używać”. Niezależnie od powodu, dla którego tak się dzieje, skutek jest podobny: ktoś staje się nam obcy. Nie mamy o czym rozmawiać, nie zależy nam na spotkaniu. Powodów może być wiele: jakieś nieporozumienie, przeprowadzka, zmiana pracy... Czasami jednak trudno wskazać przyczynę takiego stanu rzeczy. – Ot, tak jakoś wyszło – mówimy...
Ktoś przestał być ważny, ścieżka zarosła, studnia wyschła, bo przestało się o nią dbać...... / w.g A.M Kolberg OV/
 

Hmm, czy trzeba dbać o wszystkie studnie...?
Może trzeba pozwolić, aby niektóre studnie wyschły...?