O kretowiskach...

W życiu trzeba uważać na małe sprawy, bo z nich składa się nasze życie.

 Ludzie nie upadają nagminnie z Mont Everest, ale potykają się przez zwykłe kretowiska.

 Patrząc na wysokie szczyty gubimy radość, pozytywny stosunek do siebie samego, do świata, do swojego życia z oczarowaniem i rozczarowaniem, które nigdy więcej się nie powtórzy.

 Nuży nas codzienność, a właśnie w niej jest to, co nadaje życiu sens...

 Lubię słuchać Bolero de Ravel. 18 taktów, ciągle w kółko to samo, ale inaczej brzmi...

 Nasze życie  każdego dnia inaczej brzmi.

Potykając się można zajść daleko; nie wolno tylko upaść i nie podnieść się /Goethe/

  Pan złowił złotą rybkę. Rybka chciała żyć, więc zaproponowała znużonemu wędkarzowi

 trzy życzenia za swoje życie. Pan przystał na taki układ i uradował się bardzo, bo miał mały problem z żoną. Niech moja żona zniknie, to moje jedyne życzenie.

 Żona znikła.

 Ten sam pan siedzi na nad wodą i wygląda złotej rybki.

 Pojawiła się.

 - Mam drugie życzenie. 

- Niech moja żona powróci.

- Powiedz jeszcze trzecie życzenie, abyśmy mieli z głowy nasz układ, rzekła rybka.

- Nie wiem, o co prosić, złota rybko.... 

- Proś o zadowolenie z życia!

 I tak skończyły się problemy pana wędkarza.

P.S

Wiecie, co zalecał św.Tomasz kiedy potknie się ktoś o kretowisko... 

– stanąć w prawdzie,

- porozmawiać z przyjacielem,

- sprawić sobie przyjemność w smutku,

- kąpiel i sen... 

Wypróbowałam, działa /śmiech/!!!