O urodzinach...

Hmm, liczyć nie liczyć... Od zarania dziejów ludzie na całym świecie uważają narodziny za wyjątkowy dzień.

 Wierzono, że w dniu narodzin pomagają solenizantowi dobre duchy lub szkodzą złe. Dlatego w dniu urodzin krewni i przyjaciele zbierali się, aby ją lub go ochraniać.

 Podoba mi się ten zwyczaj ochraniania!

 W Polsce najważniejszą spośród urodzinowych rocznic pozostaje pierwsza, potem osiemnasta, a następnie kolejne pełne dziesiątki... Ciekawe dlaczego w podeszłym wieku wracamy do zapalania świeczek na torcie? Ja, obchodzę urodziny każdego roku!

 Urodziny, to moje najbardziej osobiste święto i myślę, że trzeba świętować swoje kolejne urodziny, i urodziny najbliższych nam osób. W ten sposób dać im odczuć, że są dla nas ważni.

 Na zdrowy rozum biorąc, gdybyś się nie urodził nie miałbyś imienin

 i innych rocznic, nieprawdaż?

 Już w starożytnym Egipcie i w Mezopotamii wielcy tego świata obchodzili swoje urodziny. W antycznym Rzymie i Grecji świętowano urodziny bogów, potem władców,

 w końcu zaczęto świętować urodziny... wszystkich mężczyzn! Co kraj, to obyczaj... 

W Argentynie i w Brazylii jubilata pociąga się za ucho tyle razy, ile kończy lat... Wyobrażacie sobie pociągać za ucho osiemdziesięciolatka!!!

 Jeszcze drastyczniej /śmiech/ jest w Irlandii, bo nieszczęśnika łapie się za nogi, odwracając głową w dół, po czym opuszcza się odpowiednią ilość razy, plus jeszcze raz na szczęście! Hmm, ile siły muszą mieć ci, którzy dokonują tego rytuału!

 W Danii solenizant wywiesza za oknem flagę narodową, w Meksyku dzieci rozbijają z zasłoniętymi oczami piniatę, czyli figurkę wypełnioną łakociami. Oryginalny zwyczaj panuje w Kanadzie, gdzie nos solenizanta smaruje się sowicie masłem, aby nie przyczepiały się do niego żadne kłopoty.

 Niemcy, jak zawsze, pozostają praktyczni i zdyscyplinowani; kawaler kończący 30 lat musi pozamiatać schody miejskiego ratusza...

 Gdyby w Polsce wprowadzić ten zwyczaj wszystkie schody byłyby czyste, bo kawalerów po 30 u nas coraz więcej.

 U Żydów uroczyście obchodzi się 12 urodziny u dziewczynek i 13 u chłopców i jest to dzień wejścia do świata dorosłych, czyli bat micwa i bar micwa.

 W kulturze latynoamerykańskiej /z tradycji Majów i Azteków/ w dniu 15 urodzin dziewczynek urządza się uroczysty bal, bo w tym wieku dziewczynki odchodziły z domów, by przygotować się do życia w małżeństwie.

 W Chinach nowo narodzone dziecko na już... roczek,

 a najważniejsze są kolejne urodziny, bo odczytuje się wówczas przyszłość dziecka.

 Nie ma co wiele rozpisywać się o corocznym dniu urodzin, czasu nie cofniemy, a skoro ten dzień i tak nadejdzie, lepiej go spędzić radośnie!

 I niech będą te świeczki na torcie albo jakieś miodowe ciasto, jak za czasów kiedy w Grecji świętowano urodziny bogini Artemidy, pieczono okrągłe miodowe ciasto, w które wtykano zapalone świeczki.

 Warto dać się zaskoczyć lub zaskoczyć kogoś. Wiadomo, że niespodzianki pamiętamy przez całe lata. Zafundować komuś lot balonem, albo przejazd ferrari, albo obdarować kogoś zwyczajnym bukietem słoneczników, błyskiem w oku i... sobą!

P.S

Narodziny same w sobie są cudem życia, największą i najpiękniejszą tajemnicą...

Dzieci nie mogą doczekać się urodzin ze względu na prezenty, nastolatki odliczają dni do upragnionej osiemnastki. Trzydziestolatkowie martwią się przemijającą młodością, czerdziestalotkowie często o swych urodzinach nie chcą pamiętać, a jak skończysz 60 lat będziesz cenić każde kolejne /śmiech/!

Idziemy zdmuchnąć kolejne urodzinowe świeczki...?

Każdy swoje, ma się rozumieć... Raz, dwa i ... zdmuchnęłam wszystkie, i jestem o rok starsza...

„I tak, jak rodzice cieszą się z narodzi dziecka, tak Ty raduj się w każde swoje urodziny. Nie świętujesz przecież faktu starzenia się, ale rocznicę Twego zaistnienia. Twojego JESTEM”.