wtorek, 14 października 2014

Mimo wszystko...

                                                                   Mówisz
                                                             żeby kochać mimo wszystko
                                                             żeby nie porzucać nadziei
                                                                   mówisz
                                                             że warto iść naprzód
                                                             i dobro zasiewać
                                                             mimo wszystko
                                                                   mówisz niezmiennie 
                                                             i chyba Ci uwierzę
                                                             gdybym nie wierzyła
                                                             nic by nie pozostało
                                                             mimo wszystko.     
                                                                                                 /Barbara Wojcik/




                                                                                                      /zdjęcie internet/




P.S
Mimo wszystko...
Broniłam się przed lekami przeciwbólowymi, bo gdzieś tam tkwiła myśl: biorąc leki
przeciwbólowe zacznę zjeżdżać z górki mojego życia.
I zaczęło się jazda z gór... Jadę powoli i będę jechać, jak najwolniej, będę podziwiać wszystko
i wszystkich...
Mimo wszystko kocham Cię życie...
Moja ulubiona piosenkarka Duffy i jej piosenka Mercy...
Posłuchajcie razem ze mną i... zatańczmy... pomimo wszystko, pa!


                            Atmosferę i wydarzenia wokół ciebie tworzy to, co jest w tobie...
                                                                                                                                                      /Bridget Jones/


Autor: o

44 komentarze:

  1. emka14 października 2014 10:42

    ♥

    OdpowiedzUsuń
  2. Agaja14 października 2014 10:47

    Wszelkie ciepło. :*

    OdpowiedzUsuń
  3. grazyna14 października 2014 11:04

    jestes niezwykla! *****

    OdpowiedzUsuń
  4. Julia K14 października 2014 11:11

    Ojeju.....przytulam :*

    OdpowiedzUsuń
  5. Anonimowy14 października 2014 11:18

    Kochana, dziękuję, że jesteś.
    Przytulam mocno.

    OdpowiedzUsuń
  6. Maminka14 października 2014 11:27

    Judytko, tule z całych sił ♥♥♥♥♥

    OdpowiedzUsuń
  7. uleczka14 października 2014 11:29

    Mówisz
    żeby kochać mimo wszystko
    żeby nie porzucać nadziei
    mówisz
    że warto iść naprzód
    i dobro zasiewać
    mimo wszystko
    mówisz niezmiennie
    i chyba Ci uwierzę
    gdybym nie wierzyła
    nic by nie pozostało
    mimo wszystko.
    /Barbara Wojcik/
    Tak,tak, i jeszcze raz tak Judytko-;))) mimo wszystko, to także moje credo w życiu.. Buziaki-;))

    A wiersz ukradłam i wkleję na moim blogu ...

    OdpowiedzUsuń
  8. Anonimowy14 października 2014 11:38

    Podziwiam podejście do tej ostatniej "podróży"....

    OdpowiedzUsuń
  9. zosienka14 października 2014 12:11

    sama wiem jak czasem trudno powiedzieć mimo wszystko... zgadzam się i powtarzam od ponad trzech lata, czasem mam dość... a jednak wtedy kiedy boli najbardziej wracam nieustannie do mimo wszystko... oby do końca nie zgubić MIŁOŚCI, tego się trzymajmy! :)

    OdpowiedzUsuń
  10. Tesia14 października 2014 12:34

    Judith, wiesz że przy Tobie mam często lotnicze skojarzenia (to na pewno przez te Twoje skrzydła, więc nie miej mi za złe). No więc zjazd z góry + skrzydła, to początek startu grawitacyjnego. Przykład tutaj:
    https://www.youtube.com/watch?v=oCFqOJ8THUk
    Start zawsze jest trochę straszny (moim zdaniem) i nie da się polecieć bez zmagania się z nim. Ale ostatecznie on zostaje na ziemi, a człowiek wznosi się coraz wyżej (to dopiero są widoki i wolność i poczucie sprawstwa 3D).

    Chcę dotknąć Twojej ręki, ale to raczej Ty dotykasz mojej. Pocieszam się tylko trzecią zasadą dynamiki Newtona.

    OdpowiedzUsuń
  11. Kalina14 października 2014 12:57

    Ciepłe, serdeczne uściski - podczytywałam Cię cichutko i podziwiam, ślę dobre myśli.

    OdpowiedzUsuń
  12. Anonimowy14 października 2014 12:58

    <3

    OdpowiedzUsuń
  13. Bożena 14 października 2014 13:05

    trzymaj się:***

    OdpowiedzUsuń
  14. Anonimowy14 października 2014 14:52

    Pięknie napisane :-)

    OdpowiedzUsuń
  15. Rybeńka14 października 2014 14:57

    niech ta górka niezbyt stroma będzie
    może jakaś sinusooida np?

    OdpowiedzUsuń
  16. an3czka14 października 2014 15:16

    Judytko my wszyscy zjeżdżamy z tej górki :P
    Oby te zjazdy były jak na zardzewiałych sankach :)

    Buzioooole :***

    OdpowiedzUsuń
  17. Olga14 października 2014 15:54

    Przytulam i ślę serdeczności :***

    OdpowiedzUsuń
  18. krystynabozenna14 października 2014 16:31

    Ślę dobre myśli i dużo serdeczności...:-)

    OdpowiedzUsuń
  19. Margarithes14 października 2014 16:45

    Uściski :*

    OdpowiedzUsuń
  20. Olga Jawor14 października 2014 18:38

    Pamiętam i przytulam!***

    OdpowiedzUsuń
  21. Dosia14 października 2014 18:54

    wiersz piękny i prawdziwy
    i trudny
    i dziękuję, że dzielisz się z nami sobą, mimo wszystko

    OdpowiedzUsuń
  22. Avelina14 października 2014 20:26

    Przytulam mocno, jak najmocniej potrafię.

    OdpowiedzUsuń
  23. krakowianka14 października 2014 20:42

    zatańczmy razem Judytko,każda po swojemu...do tej pięknej piosenki Duffy...mimo wszystko...
    pozdrawiam serdecznie...

    OdpowiedzUsuń
  24. Loona14 października 2014 20:55

    Uściski <3

    OdpowiedzUsuń
  25. Kasia14 października 2014 21:10

    przesyłam uściski:)

    OdpowiedzUsuń
  26. Gosia Myślicka14 października 2014 22:15

    Pozdrawiam ciepło :*

    OdpowiedzUsuń
  27. Maszaikasza14 października 2014 22:38

    Judytko.......

    OdpowiedzUsuń
  28. Smurff14 października 2014 23:18

    Trzymaj się, La Vie.
    Mimo wszystko.

    OdpowiedzUsuń
  29. toya15 października 2014 03:03

    witam Judytko i przytulam....
    jestes dla mnie inspiracja ..:)

    OdpowiedzUsuń
  30. Zuzanna15 października 2014 08:37

    Weszlam do Pani przypadkiem i zachlannie czytam i przegladam cale archiwum. Tu bije ogromna niezwyklosc.

    OdpowiedzUsuń
  31. nadmiedwianskanimfa15 października 2014 09:16

    Czy ja również mogę tu przycupnąć i przesłać uściski? I dobre fluidy?
    Wiem, że może to i truizm, ale trzeba walczyć. Trochę też udawać, że nic się nie dzieje, by ciemna chmura nie przysłoniła radości z przeżywania każdej chwili. Nie mają takiej szansy Zabiegani, którzy ulegają nagłemu, ostatecznemu wypadkowi...
    Wszystkiego dobrego!

    OdpowiedzUsuń
  32. alicja15 października 2014 09:20

    Judytko, POTRZEBUJĘ CIEBIE ... twojej modlitwy w intencji tych, którzy kochają Dawcę życia nade wszystko. 17 października jest u nas III Dzień Dziecka Utraconego z modlitwą uwielbienia. Program Dnia na moim blogu.

    Można powiedzieć, że inicjatorami tego Dnia są Kamilek i Bartuś, którzy tak szybko od nas odeszli, aby wspierać tych, którzy na ziemi nie mogą sobie poradzić z bólem i cierpieniem. Wiele łask otrzymujemy, poczęły się dzieci w łonach matek, które uważano za bezpłodne... Osobiście znam czworo maluchów, których mamy błagały o potomstwo. W piątek kolejna batalia ... o wiarę, nadzieję i miłość. Proszę o wsparcie modlitewne wszystkich tych, którzy kochają życie w łasce.

    OdpowiedzUsuń
  33. Wiesław Zięba15 października 2014 09:25

    Są ludzie, którym brakuje wiary. We wszystko.

    OdpowiedzUsuń
  34. Anonimowy15 października 2014 09:28

    Judyto...chciałam Ci powiedzieć, że od dłuższego czasu podczytuję Twój blog...jeszcze przed Twoją chorobą. Nigdy nic nie wpisywałam, tak jakoś...ale pomyślałam sobie, że chcę, żebyś wiedziała, że jest jeszcze jedna osoba, która Ci towarzyszy w Twojej drodze i dla której to, jak idziesz przez życie jest znakiem - czego? Że tak można, że to ma sens, że to nie cierpienia uszlachetnia człowieka, ale człowiek - cierpienie.
    Jeśli pozwolisz - nadal będę z Tobą.

    OdpowiedzUsuń
  35. Anonimowy15 października 2014 13:46

    witaj kazdy ma swoj czas ,to prawda ale czy zrobiłas wszystko tu na ziemi ,aby sobie pomóc mam na mysli oczyszczenie organizmu bardzo intensywne ,bo rak to zakwwaszenie organizmu,ludzie zrozumcie to i nie dajcie sie molj nr jesli chcesz sobie pomóc 507261680 znam ludzi którzy wygrali te walke Małgorzata

    OdpowiedzUsuń
  36. Dorothea15 października 2014 14:26

    http://niechsiedzieje.blogspot.com/2014/10/staszek.html
    judyto - proszę, bardzo proszę....

    OdpowiedzUsuń
  37. Kate15 października 2014 18:22

    potrzeba wiary i ufności. że to przejście. na drugą stronę. tej samej rzeki. życia *♡*

    OdpowiedzUsuń
  38. Stokrotka16 października 2014 09:56

    Ja też jestem.

    OdpowiedzUsuń
  39. Stardust16 października 2014 14:16

    Dziekuje, ze jestes.
    Dziekuje ze piszesz.
    I dziekuje, ze tu trafilam... w odpowiednim czasie.
    :***

    OdpowiedzUsuń
  40. BasiaW16 października 2014 14:57

    Świat jest piękny, mimo to...
    Pamiętam Judytko!
    Dziś mamy w parafii dzień peregrynacji Jezusa Miłosiernego...

    OdpowiedzUsuń
  41. oskka16 października 2014 15:13

    Judytko jestem z Tobą! Trzymaj się!

    OdpowiedzUsuń
  42. Annika16 października 2014 17:52

    Pozdrawiam ciepło!

    OdpowiedzUsuń
  43. Anonimowy17 października 2014 14:22

    życie,przez palce,ucieka,gdzieś pędzi,nie można zatrzymać,zamknę dłoń...nie pomogło gna... Słoneczko wschodzi o świcie wita mnie serdecznie,ociera się o twarz,muska swym ciepłem,jest dobrze,będzie lepiej? kto to wie.kocham je mimo wszystko.

    OdpowiedzUsuń
  44. Agnieszka Korzeniewska26 października 2014 22:38

    ja też jestem z tobą swoją cichą, nieregularną obecnością, ale jestem. i nawet jak nie zaglądam na bloga to często myślę...

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)