O siostrach zakonnych…

Siostra Gabriela podczas rozmowy z księdzem mówi:

 - s. Franciszka nie rozmawia ze mną. 

– Dlaczego?

 – Trochę ją obmówiłam. 

– Postaram się was pogodzić – mówi ksiądz.

 – A co powiedziała siostra o niej?

 – Że jest nieszczera, że za wiele krytykuje innych. 

– Wszystko da się naprawić. 

– Ale powiedziałam jeszcze, że jest brzydka. 

– Hmm, jeśli tak, to nie wiem, czy mi się uda...wątpię.

Późnym wieczorem wraca do klasztoru z kościoła starsza już zakonnica, która kiedyś uczyła matematyki w żeńskim gimnazjum. Spotykają ją spacerujące dwie dziewczyny, jej byłe uczennice. Chcąc dokuczyć swej dawnej nauczycielce, mówią:

 - Porządna zakonnica powinna o tej godzinie być w klasztorze, a nie włóczyć się po ulicach.

 – Gąski zaś – odcieła się siostra – w kurniku.

W chłodnej i dżdżystej Irlandii przełożona wielkiego klasztoru wciąż zapadała na różne choroby płuc. Wezwano znanego lekarza, ten po dokładnym zbadaniu mówi:

 - Siostra powinna na parę miesięcy zmienić klimat. Wyjechać do cieplejszych krajów. 

– Panie doktorze – broni się przełożona – mam tyle pilnych prac. Nadto taki wyjazd nie bardzo godzi się z ubóstwem.

 – Albo Włochy, albo Niebo – stanowczo mówi lekarz. 

– Jeśli tak, to niech będą Włochy – zgadza się przełożona.

Na lekcji dla przedszkolaków siostra opowiada o obecności Boga na każdym kroku. Chce się upewnić, czy małe audytorium dobrze ją zrozumiało, pyta:

 - Powiedzcie teraz wy, gdzie jest Bóg?

 – W naszej łazience! – woła natychmiast mała dziewczynka. 

– W waszej łazience? – pyta zdziwiona siostra. 

– Tak, właśnie tam – zapewnia dziewczynka. 

– Wczoraj rano zbudził mnie głos tatusia, który mówił:

 „Mój Boże, jeszcze tam jesteś!?”.