O dębie Marii...

Dąb należy do moich ulubionych drzew.

 Majestat i dostojny wygląd dębu zawsze wywierał na człowieku wrażenie. Tutaj ponoć najstarszym dębem jest Dąb Marii,

 którego wiek liczą na 300 lat. Cóż, 300 lat, to mało w porównaniu z dębami z mojej Górki  Klasztornej, ale o niej i  jej wiekowych dębach innym razem...

 W krajach słowiańskich dąb był poświęcony

 najwyższemu bogu – Perunowi.

 Podania podają, że pod Bartkiem miał zwyczaj odbywać sądy Kazimierz Wielki. Pod dębem Jagiełły odpoczywał król Władysław po polowaniu podczas którego gromadzono zapasy na wyprawę grunwaldzką.

 I tak nasz dąb w praktykach magicznych postrzegany był zawsze jako dający siłę i zdrowie.

 Dąb Marii został posadzony
 przez nią samą.
 Maria cierpiała na wiele dolegliwości, z którymi u schyłku XVII wieku nie mogli sobie poradzić ówcześni medycy.

 Stan zdrowia Marii pogarszał się i zdesperowany mąż 
Jan Zygmunt Hoffman postanowił wyznaczyć nagrodę, dla lekarza, który znajdzie odpowiednie lekarstwo.

 Niestety, żadna kuracja zlecona przez licznych medyków pracujących na dworze nie przyniosła poprawy zdrowia baronowej.

 Baron Hoffman zwrócił się w końcu do swego przyjaciela Kremera,
 znanego wiedeńskiego lekarza
 z prośbą o ratowanie ukochanej żony. Kramer przyjął posadę u Hoffmana i na dobry początek zalecił zmianę klimatu i wyjazd do niewielkiej miejscowości Lądek, która znajdowała się nieopodal czeskiej granicy.

 Baron od niedawna został właścicielem ziem nieopodal Lądka i na myśl mu nie przyszło, że to miejsce będzie lekarstwem na wyzdrowienie jego żony. Kramer trafił w wiedeńskiej bibliotece na pracę Konrada z Bergu, który w 1498 roku opisał właściwości lądeckich wód i ich zalety do leczenia  uciążliwych chorób.

 Z początku stan zdrowia Marii nie poprawiał się, ale lekarz konsekwentnie realizował wielotygodniowy plan zajęć dla baronowej.

Codziennie przy jednym ze źródeł, pod wiekowym dębem popijała ciepłą i niezbyt smaczną wodę.

 Lekarz uzupełnił kurację o kąpiele w źródle „Jerzy”, które 200 lat temu badał Konrad z Bergu.

Kobieta zaczęła szybko nabierać sił i chęci do życia.

 Małżeństwo Hoffmanów postanowiło podziękować Opatrzności za cudowne uzdrowienie.

 Maria wyhodowała z żołędzi zebranych pod starym dębem sadzonki, które posadziła wzdłuż przemierzanej codziennie trasy spacerowej.

 A baron postanowił wybudować kaplicę oraz zakład kąpielowy, który dzisiaj zwie się „Wojciech”.

 Do dzisiejszych czasów przetrwał jeden z dębów posadzonych ręką Marii oraz basen „Wojciech”, i kościół ufundowany przez barona Hoffmana.

 Dąb rośnie obok uzdrowiska „ Józef". 

Basen „Wojciech”, w którym dano mi możliwość zażywania kąpieli jest jednym z najpiękniejszych obiektów uzdrowiskowych w Polsce.

 Kaplica znajduje się przy ulicy Lipowej i służy kuracjuszom i okolicznym mieszkańcom.

 Dąb zwany Dębem Marii, stał się jedną z atrakcji uzdrowiska. 

Odpoczywali pod nim Fryderyk II, Fryderyk Wilhelm II, Johan Wolfgang Goethe, Marianna Orańska i wielu innych.

 Legenda głosi, że codzienny, kilkuminutowy odpoczynek pod dębem sprawia, że u kobiet wracają siły, a u mężczyzn poprawiają się ich męskie możliwości.

 Nie prowadzono w tym kierunku żadnych badań, ale mądrość ludowa mówi, że w każdej legendzie jest ziarnko prawdy.

 Więc ja mieszkająca i obcująca na co dzień przez 12 lat w kraju,
 gdzie wszystko ma swoją moc i znaczenie,
przesiaduję i podziwiam Dąb Marii....