O procentach...

Jak zdumiewająco często ludzie tracą wszystko, goniąc za czymś, co nie ma znaczenia...!

 Martwimy się o tak wiele spraw i rzeczy...

 Po rozmowie z „rozwodzącymi się” doszłam do wniosku /kolejny raz/,

 że warto z ludźmi rozmawiać, bo postronne osoby często widzą sytuacje i ludzi z innej perspektywy.

 Trzeba ludziom choć trochę pokazać nowy punkt widzenia, który pozwoli zatrzymać się, popatrzeć na życie z boku i zacząć od nowa.

 Trzeba mieć przyjaciół prawdziwych, którzy pomogą ujawnić nasze najlepsze cechy, pomogą popatrzeć na chwilę, w której nam trudno z odpowiedniej perspektywy, dystansu.

 Najlepszy przyjaciel zawsze będzie mówił nam prawdę, ale osoby, które mają trudności muszą koniecznie chcieć i miec dobrą wolę,

 aby z kryzysu wyjść.

 Moi „rozwodzący się” są na dobrej drodze do bycia razem

 i mają bardzo dużo dobrego oleju w swoich głowach /śmiech/.

 40% rzeczy, które napełniają nas niepokojem, w rzeczywistości nigdy się nie wydarzy.

 30% rzeczy, o których myślimy z lękiem, już się wydarzyło,

 są to zmory przeszłości. Możemy się martwić, ile chcemy, ale i tak nie zmienimy tego, co już stało, nieprawdaż?

  12% procent zmartwień wynika z bezpodstawnych obaw o stan naszego zdrowia, bo boli mnie noga, to może być rak. Boli mnie głowa, to może być guz. Mama zmarła na wylew mając 52 lata,

 a ja mam w tym roku 50 więc zostało mi tylko 2 lata!!! 

10% to strach przed tym, co pomyślą o nas inni.

 A wiadomo wszystkim, a może nie, że zupełnie bez sensu jest martwić się o to, na co kompletnie nie mamy wpływu.

 Zostało nam tylko 8%, które stanowią uzasadnione obawy.

 Gdy pomyślimy to stwierdzimy, że są to sytuacje, z którymi przy odrobinie wysiłku można sobie poradzić.

 Cóż, człowiek ma jakiś defekt, bo traci wiele energii na zamartwianie się rzeczami, które nigdy im się nie przytrafią lub których nie są w stanie kontrolować.

 I co się dzieje, a no to, że nie starcza nam sił na to, by sprostać realnym wyzwaniom, gdy te się wreszcie pojawią.

 Ktoś, kto nieustannie się zamartwia, jest skupiony przez cały czas; problem w tym, że nie na tych sprawach, na których powinien.

 O czym myślicie przez, powiedzmy, pierwszych dziesięć minut zaraz po przebudzeniu...?

 To będzie odpowiedź czy są to sprawy istotne, na które mam wpływ...

 Zazdroszczę motylom, które budzą się skoro świt i z zapartym tchem, jeśli tak to mogę wyrazić, wlatują w nowy dzień i nie martwią się, bo nie potrafi...

 i maja wszystko co im do szczęścia potrzeba.

 Tekst na podstawie Andy’ego Andrewsa